بررسی رابطه بین الگوهای ارتباطی با کیفیت زندگی

کیفیت زندگی یکی از بنیادی ترین مفاهیم مطرح در روان شناسی مثبت گرا و متغیری مرکب است که بیانگر ادراک فرد از جایگاه خود در زندگی و یک شاخص اصلی سلامت محسوب می شود و شامل ابعاد متعددی نظیر سلامت بدنی، بهداشت روانی، ارتباطات اجتماعی، زندگی خانوادگی، هیجان ها، کارکردهای بدنی- مغزی و زندگی حرفه ای می باشد. در این راستا پژوهش حاضر نیز با هدف بررسی رابطه ی بین الگوهای ارتباطی با کیفت زندگی نوجوانان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود، که تعداد ۳۵۰ نفر بر اساس جدول مورگان و کرجسی به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده فیتزپاتریک و ریچی (۱۹۹۴) و پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بین المللی بهداشت (۲۰۰۵) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با کمک ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین الگوی ارتباطی همنوایی با ابعاد کیفیت زندگی رابطه معکوس و بین الگوی ارتباطی گفت وشنود با ابعاد کیفیت زندگی رابطه مثبت وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین ادراک حمایت اجتماعی و ابعاد کیفیت زندگی رابطه ی معنادار و مثبتی وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که ۳۶ درصد از واریانس مشاهده شده در کیفیت زندگی از طریق انواع الگوهای ارتباطی توجیه می شود. بنابراین با توجه به یافته های پژوهش حاضر به منظور بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان، توجه به نوع الگوهای ارتباطی، از مهم ترین اقداماتی است که باید در برنامه ریزی مسئولین و صاحب نظران مورد توجه قرار گیرد

کلیدواژه ها:

الگوهای ارتباطی ، کیفیت زندگی ، خانواده.