تاثیر روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی بر باور های ناکارامد، خشونت زناشویی وعدم توجه زناشویی زوجین در آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی بر کاهش خشونت زناشویی، باورهای ناکارامد و عدم توجه زناشویی بود. روش پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه است. در اینپژوهش جامعه آماری شامل زوجین در آستانه طلاق شهر ایلام در سال ۱۴۰۱ است. نمونه آماری این پژوهش شامل ۴۰ نفر بهصورت روش نمونه گیری در دسترس انجام شده است. ابزارهای مورد استفاده این پژوهش پرسشنامه های خشونت زناشوییبراتی ۱۳۷۵ ، باور های ناکارامد یانگ ۱۹۹۰ و عدم توجه زناشویی پاینز ۱۹۹۶ بود. یافته ها با استفاده از آزمون تحلیلکوواریانس چند متغیری و یک متغیره، نشان داد روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی با توجه به میانگین خشونتزناشویی زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش خشونت زناشویی گروه آزمایش شده است. رواندرمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی با توجه به میانگین باور های ناکارامد در زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگینگروه گواه، موجب کاهش باور های ناکارامد گروه آزمایش شده است. روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی با توجه بهمیانگین عدم توجه زناشویی در زوجین گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه گواه، موجب کاهش عدم توجه زناشویی گروهآزمایش شده است

کلیدواژه ها:

روان درمانی مثبت گرا مبتنی بر باورهای دینی ، خشونت زناشویی ، باور های ناکارامد ، عدم توجه زناشویی