بررسی آموزش صلح در مدارس ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف آموزش صلح در مدارس ابتدایی انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع زمینه یابی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمین دوره ابتدایی بجنورد بود. که بر این اساس با استفاده از فرمول کوکران ۲۵۰ نفر از معلمین دوره ابتدایی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از یک پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که روایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ ۸۴/. محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین، میانه، مد و انحراف معیار) و همچنین از روش های آمار استنباطی (آزمون t برای گروه های مستقل و تحلیل واریانس یک راهه) استفاده شد که نتایج پژوهش نشان داد؛ اگر چه دیدگاه معلمان و کارشناسان بر اساس ویژگی-های جمعیت شناختی در ارتباط با برخی مولفه ها تفاوت معناداری با یکدیگر دارد؛ اما به طور کلی میزان استفاده از تمامی مولفه های آموزش صلح در برنامه ی درسی از دیدگاه معلمان پایین تر از حد متوسط ارزیابی شده است. کارشناسان نیز مولفه های «آگاهی از صلح و روش های حصول به آن»، «احترام به تمامی اشکال حیات و زندگی» و «احساس همدردی در سطح ملی و بین المللی» کمتر از حد متوسط و مولفه های «مشارکت، همکاری و تشریک مساعی»، «مسئولیت پذیری در برابر اعمال شخصی و اجتماعی» و «حل مسالمت آمیز اختلافات» متوسط و متوسط به بالا ارزیابی کرده اند.

کلیدواژه ها:

صلح ، آموزش صلح ، برنامه درسی صلح محور ، آموزش ابتدایی ، کارشناسان ، معلمان.