بهینه سازی باززایی درون شیشه ای گیاه ریحان (Ocimum basilicum)

پژوهش حاضر با هدف بهینه سازی کشت درون شیشه ای گیاه ریحان (Ocimum basilicum L.) انجام گرفت. برای این منظور ریزنمونه های تک گره در محیط کشت MS حاوی تنظیم کننده رشد بنزیل آمینو پورین ۰/۵)، ۱ و ۱/۵ میلیگرم در لیتر) و کینیتین ۰/۲۵)، ۰/۵ و ۰/۷۵ میلیگرم در لیتر) همراه با دو غلظت ۰)، ۰/۲۵ میلیگرم در لیتر) نفتالین استیک اسید کشت گردیدند استفاده از بنزیل آمینو پورین در ترکیب با کینیتین در محیط کشت موجب افزایش باززایی ریزنمونه های ریحان گردید ولی در نسبتهای مختلف این دو هورمون میزان باززایی تفاوت معنی داری با هم نشان دادند. بیشترین درصد باززایی ریزنمونه ها ۸۶/۶۷) درصد) در محیط کشت دارای ۱-۱/۵ میلیگرم در لیتر بنزیل آمینو پورین ۰/۵ + میلیگرم در لیتر کینیتین مشاهده شد. همچنین گیاهچه های ریحان در محیطهای کشت دارای ۱-۱/۵ میلیگرم در لیتر بنزیل آمینو پورین ۰/۵ + میلیگرم در لیتر کینیتین و فاقد نفتالین استیک اسید رشد بیشتری از نظر ارتفاع، وزن تر و وزن خشک نسبت به سایر غلظتهای استفاده شده از این تنظیم کننده ها داشتند.

کلیدواژه ها:

اکسین ، باززایی ، سیتوکینین ، ریحان ، محیط کشت