بررسی نیاز نظام آموزش و پرورش به فناوری اطلاعات در عصر جدید

یکی از مهم ترین حوزه های زندگی بشر، آموزش و پرورش است که با ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به این حوزه، افق های جدیدی پیش روی صاحب نظران و متخصصان آموزش و پرورش قرار گرفته است. هدف پژوهش بررسی کارکرد های فناوری اطلاعات و ارتباطات در برنامه های آموزش و پرورش است. برای دستیابی به این هدف از روش توصیفی تحلیلی بهره گرفته شد. بررسی ها نشان داد که رویکردهای موجود درباره نقش فناوری اطلاعات شامل دو رویکرد اصولگرا و تحولگرا می باشد. دیدگاه اصولگرا فناوری اطلاعات را نه به عنوان یک مقوله تمدنی بلکه در حد یک فناوری آموزشی برای تعلیم و تربیت، ابزاری برای پیشبرد اهداف برنامه درسی و تحولی در روش های یاددهی- یادگیری به صورت تدریجی و اصلاحی می داند. دیدگاه تحولگرا محدود به روش هاست و ابزارهای تعلیم و تربیت و برنامه درسی را نشانه گرفته است. طبق این نظر اهداف تعلیم و تربیت به خاطر نیازهای جدید دچار دگرگونی خواهد شد و اهداف جدید، تجربیات آموزشی نو، مواد آموزشی و محتوای آموزشی به روز خواهد شد. در برنامه ریزی درسی به کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات آموزش فعال دو طرفه طراحی می شود که در این روش اطلاعات دائما توسط کاربران تغییر پیدا می کند و بطور مرتب از یافته های جدید سند تهیه می شود. آموزش آنلاین دارای پتانسیل تغییر بنیادی روش های یادگیری، تدریس بوده که این تغییر دارای اثرات اجتماعی، سیاسی، اقتصادی زیادی می باشد. فاوا دارای ویژگی های چون، توجه به یادگیری مادام العمر- ایجاد انعطاف در برنامه های درسی برای دست یابی به استقلال عقلانی- بررسی آثار کاربرد فناوری در فرهنگ و ارزشهای بومی است که می تواند باعث کاهش محدودیت های یادگیری، امکان تسهیل دست یابی به فرصت های یادگیری، حذف محدودیت های ناشی از، طول یادگیری، مکان یاد گیری و فاصله میان فراگیر و منابع یادگیری از جمله معلم شود.