بررسی روش تدریس درس علوم تجربی و مطالعات اجتماعی در مقطع اول تا ششم مدارس ابتدایی شهرستان گراش

هدف از پژوهش حاضر بررسی روش تدریس درس علوم تجربی و مطالعات اجتماعی در مقطع اول تا ششم مدارس ابتدایی شهرستان گراش در سال ( ۱۳۹۹-۱۳۹۸) میباشد .مطالعات اجتماعی و علوم تجربی بخشی از زندگی روزانه و در جهت حل مشکلات زندگی در حوزه های مختلف به شمار می آید که دارای کاربردهای وسیع در فعالیت های متفاوت انسانی است . معلم یکی از عوامل اصلی و دارای نقش محوری در فرآیند یاددهی و یادگیری است. نقش وی از آن جهت مورد توجه است که اهداف نظام اموزشی بااو محقق می گردد. از انجا که تدریس میتواند سبب شکوفا شدن استعدادهای دانش آموزان و تقویت مهارتها و قابلیتهی آنان شود لازم است از روشهای هدفمند جذاب و موثر در آموزش و تدریس به دانش آموزان استفاده شود. مبحث روشها و متون تدریس یکی از مباحث سهم در تعلیم و تربیت است سالهای متمادی است که تدریس دروس در قالب روشهای قدیمی صورت می گیرد این امر نه تنها باعث خستگی دانش آموزان می شد بلکه باعث خستگی خود معلم نیز می گردید. معلم خوب کسی است که خود وسیله رشد موثر فراگیران خویش را پیدا می کند و زمینه اجرای ان را فراهم می نماید و برای رسیدن به هدف از شیوه های استفاده می کند که با مجموع مسایلی که با آنها درگیر است مطابق و با هدفهایی که دنبال آن می گردد تناسب داشته باشد اغلب اوقات معلمان در مدارس کشور مامتکلم وحده بوده و دانش اموزان را در فرایند یاددهی یادگیری مشارکت نمی دهند و نقش منفعلی برای آنها در نظر می گیرند. در پاسخ بنابراین کیفیت آموزش در بسیاری ازمدارس از سطح مطلوب برخوردار می شود. دانش آموزان اغلب مطالب را حفظ و پس از پایانی یافتن امتحانات آنها را فراموش می کنند. بکارگیری روشهای مناسب تدریس باعث می شود تا یادگییری تا عمق حال دانش اموزان رسوخ کند و نه تنهای یافته ها و کشفیات خود را بسادگی فراموش نکنند بلکه رد طول زندگی آن را بصورت کاربردی به کار ببرند.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، علوم تجربی و مطالعات اجتماعی ، روش مناسب تدریس