مقایسه ی اثربخشی روش های تدریس بحث گروهی و سخنرانی بر میزان پیشرفت تحصیلی دانش آموزان درس تفکر و سبک زندگی پایه ی هفتم ناحیه یک تبریز

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر که روش تدریس بحث گروهی و سخنرانی بر پیشرفت تحصیلی درس تفکر و سبک زندگی دانشآموزان متوسطه ی اول بوده است که با روش تحقیق نیمه تجربی ) نیمه آزمایشی( انجام گردید. در این پژوهش کلیه ی دانشآموزان متوسطه ی اول مدارس آموزش و پرورش ناحیه یک شهر تبریز که در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند به تعداد ۵۷۷۱ نفر به عنوان جامعه ی آماری انتخاب شدند. تعداد افراد نمونه ۵۰ نفر دانش آموز پسر (دو کلاس ۳۰ نفره) بودکه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. برای جمع آوری اطلاعات وداده ها از آزمون پیشرفت تحصیلی استفاده گردیدبه مدت دو ماه و نیم ده جلسه تدریس مورد بررسی قرار گرفتند . یافته هایحاصل از تحقیق در دو بخش توصیفی و تحلیلی ارائه گردید. در بخش آمار توصیفی که با بهره گیری از مشخصه های آماریهمچون میانگین و انحراف استاندارد به بررسی وضعیت موجود نمونه های مورد مطالعه پرداخته شد و در بخش استنباطی جهتبررسی فرضیات پژوهش از روش های آمار استنباطی متناسب با اهداف تحقیق و ماهیت داده ها همچون آزمون تحلیل کواریانسبهره گرفته شد. براین اساس، نتایج این پژوهش نشان داد که بین روش های تدریس بحث گروهی و سخنرانی بر پیشرفت تحصیلیدانش آموزان از نظر آماری تفاوت معناداری وجود دارد. لذا با توجه به میانگین های داده شده در جدول و مقایسه ی آنها با یکدیگرمشاهده گردید که میانگین نمره های روش تدریس بحث گروهی بیشتر از روش تدریس سخنرانی است. بنابراین تدریس تفکر وسبک زندگی به روش بحث گروهی نسبت به روش سخنرانی بر یادگیری دانش آموزان موثر است.

کلیدواژه ها:

دانش آموزان ، پیشرفت تحصیلی ، تفکر و سبک زندگی ، روش تدریس بحث گروهی ، روش تدریس سخنرانی