شیوه ی نوین اموزشی مشارکتی در جهت خودباوری دانش اموزان

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 199

فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ESPCONF09_154

تاریخ نمایه سازی: 31 فروردین 1402

چکیده مقاله:

در سیستم اموزشی کنونی که در مدارس سالهای زیادی در حال اجرا است و نسل های چند دهه ی پیشرا پرورش داده مشگلات بزرگی مشاهده میشود. و متاسفانه نتایج ملموس ان را در وجود بسیاری ازافرادی که در این نسلها به خودکفایی رسیده یا نرسیده اند و یا در رشته های تحصیلی خود موفق شده اندیا نشده اند و حتی ادادمه ی تحصیل داده اند یا ترک تحصیل کرده اند را میتوان دید .افرادی کهبرخلاف استعداد ذاتی و توانایی شخصی در حرفه های غیر مرتبط فعالیت میکنند یا بخاطر کسب درامد بهطور کلی ان را بدست فراموشی سپردند یا متاسفانه بدلیل نبود افراد اگاه در پیرامون و مشاوره هایغیرتخصصی این مسیر استعدادیابی به انحراف کشیده شده. در مورد ساختار نظام اموزشی در کشورمانمتاسفانه میتوان گفت طولانی ترین دوره ی ازمایشی یک طرح پژوهشی و اموزشی در کل دنیا است کهبدون تغییر اساسی در ساختار اصلی در حال اجرا در کشورمان است . انهم در مهم ترین عرصه ی اموزشیو پرورشی کشور که زیرساخت اصلی تربیتی اموزشی و پیشرفتی شهروندان و به طبع ان کل کشور بهاین موضوع مرتبط میباشد . در این فضا جای خالی روشی جدید وخلاقانه برای اموزش و پرورش احساسمی شود. نوآوری در اموزش در سالهای اخیر در کشور فقط در زمینه ی تیوری و محتوای دروس و وسایلاموزشی بوده و در ساختار عملی اموزشی هیچ تغییر اساسی تشکیل نشده .در پژوهش حاضر شیوه ایعملی برای مشارکت دانش اموزان برای امر تدریس و اموزش و پروش و کشف استعدادها ارایه شده تابتوانیم خودباوری و اعتماد به نفس را در بین دانش اموزان گسترش دهیم و همچنین استعدادهای نهاندر وجود دانش اموزان را کشف کنیم تا هم بهره وری تحصیلی و فردی در دانش اموزان بالاتر برود ومسیر پیشرفت به سمت استعداد ذاتی دانش اموزان هموار و مشخص شود و هم تا حد زیادی از بارسنگین اموزش از روی دوش اموزگاران کاسته شود .در این پژوهش از روش مطالعه و تحقیق میدانی وتجربیات دانش اموزان و معلمان و مطالعه ی تحقیقات مرتبط پژوهشگران خارجی و داخلی استفاده شده واز نظر هدف کاربردی و عملیاتی است.. لذا هدف از مقاله ی حاضر شناخت مولفه های کالبدی موثر برحس تعلق در مدارس و ارایه ی راهکار مرتبط در این زمینه (در درجه ی اول) برای تعلق خاطر بهمکان اموزشی (بجای گریزان بودن انها) و مشارکت در اموزش و پرورش دانش اموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

حسین سالاروند

پژوهشگر,ایده پرداز. کارشناس عمران از دانشگاه ازاد اسلامی

قاسم یداللهی

لیسانس امور اجتماعی از دانشگاه ازاد اسلامی

زهرا کیامهر

لیسانس امور تربیتی از دانشگاه فرهنگیان