آسیب ها و کاستی های نظام ارزشیابی سنتی و کیفی-توصیفی

نظام آموزشی یک جامعه نقش زیر بنایی در تحول و توسعه ی یک کشور بر عهده دارد. این امر زمانی محقق می شود که نقاط ضعف و قوت نظام آموزشی شناسایی شوند و مسئولان مربوطه به حفظ نقاط قوت و بر طرف نمودن نقاط ضعف آن مبادرت ورزند. شناسایی کمبودها و کاستی های هر نظام از جمله نظام آموزشی نیز از راه انجام ارزشیابی های مستمر می تواند صورت گیرد. همان طور که پیش تر ذکر شد، ارزشیابی اشکال متنوعی دارد که باید با توجه به اهداف برنامه ی آموزشی و ویژگی های مخاطبانی که در آن برنامه شرکت دارند، مناسب ترین نوع آن را انتخاب نمود. به منظور اجرای ارزشیابی باید به جمع آوری اطلاعات لازم و کافی در زمینه ی آن برنامه ی آموزشی یا درسی پرداخت. سپس، ارزشیابی را اجرا نمود و در نهایت نتایج حاصل از ارزشیابی را تجزیه و تحلیل و بر اساس آنها تصمیم گیری کرد و اقدامات لازم را به عمل آورد. امروزه، یکی از معیارهای سنجش نظامهای آموزشی میزان توانمندی دانش آموختگان در بکار بردن مهارتهای یادگیری مادام العمر است. بسیاری از کشورها برای همگامی با چنین تفکری در آموزش فعالیت های گسترده ای را آغاز کردند. در همین راستا مشاهده می شود بیانیه هایی رسمی منتشر شده از سوی دولت و وزارت آموزش و پرورش آن کشورها، به چگونگی آموزش در آینده پرداخته اند و آموزش مهارت های یادگیری مادام العمر به نسل جوان یکی از نکات مورد تاکید در آن بیانیه ها بشمار می آید. بنابراین، دسترسی به اطلاعات و مهارتهای اطلاع یابی از عناصر اصلی در ساختار و فرایند یادگیری مادام العمر است

کلیدواژه ها:

کاستی های ارزشیابی ، ارزشیابی توصیفی ، ارزشیابی سنتی