مروری بر خودکارآمدی و جایگاه آن در موفقیت درسی فراگیران

اکثر صاحب نظران، برخورداری از خود کارآمدی (ارزیابی مثبت از خود) را به عنوان عامل مرکزی و اساسی در سازگاری عاطفی-اجتماعی فرد می دانند. ابتدا روان شناسان و جامعه شناسان از جمله ویلیام جیمز، هربرت مید، و چارلز کولی بر اهمیت خود کارآمدی مثبت تاکید داشتند و نتیجه گرفتند که خود کارآمدی (ارزیابی مثبت از خود) با شادکامی و کارکرد مفید فرد رابطه ای متقابل دارد. در محیط تحصیلی، خودکارآمدی یکی از عوامل مهمی است که سهم عمده ای در موفقیت فراگیران دارد؛ زیرا بر انتخاب ها و اقدامات برای دستیابی به اهداف مورد انتظار تاثیر زیادی می-گذارد. خودکارآمدی به عنوان باورها و قضاوت های فرد به توانایی های خود در انجام وظایف و مسئولیت ها اشاره دارد. این مولفه بر بسیاری از جنبه های زندگی مثل گزینش اهداف، تصمیم گیری، میزان تلاش، سطح استمرار و پایداری و رویارویی با مسائل چالش برانگیز تاثیر دارد. افرادی که خود کارآمدی قوی دارند معتقدند که می توانند به طور موثر با رویدادها و شرایطی که مواجه می شوند، برخورد نمایند. از آن جایی که آن ها در غلبه بر مشکلات انتظار موفقیت دارند، در تکالیف استقامت نموده و اغلب در سطوح بالایی عمل می کنند. آنان مشکلات را به چالش می بینند، نه تهدید و فعالانه در جستجوی موقعیت های جدید هستند. خود کارآمدی قوی، ترس از شکست را کاهش داده، سطح آرزو را بالا می برد و توانایی حل مسئله و تفکر تحلیلی را بهبود می بخشد. به طور کلی دانش آموزان با خودکارآمدی تحصیلی بالاتر، سازگاری آموزشی بهتر و راهبردهای یادگیری مفیدتری دارند.هدف از مطالعه پیش رو بررسی جوانب مفهوم خودکارآمدی و نقش و جایگاه آن در موفقیت درسی و تحصیلی فراگیران می باشد.روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی بوده و از منابع کتابخانه ای و مقالات مروری نیز بهره گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، یادگیری ، پیشرفت ، فراگیران ، موفقیت درسی ، ارزیابی مثبت.