تحلیل و بررسی رابطه فضای آموزشی بر یادگیری دانش آموزان در مدارس

مدرسه همواره کانون تحولات فرهنگی و اجتماعی جامعه بوده و همواره تاثیرات مهمی در فعالیت، حیاط و پویایی علمی جامعه دارد. در سالهای اخیر با توجه به رشد روز افزون و وسعت تغییرات در روش های آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با نیازهای دانش آموزان مورد توجه متخصصین قرار گرفته است. مطالعات نشان می دهد که طرح فضاهای آموزشی می تواند باعث رشد و یا بازدارندگی در امر یادگیری باشد. بنابراین عدم توجه به عناصر تشکیل دهنده ی فضای آموزشی مثل کلاس ها، راهرو ها، فضاهای باز، تجهیزات و... می تواند اثرات منفی بروی دانش آموزان داشته باشد و بلعکس رعایت این ضوابط و استاندارد ها می تواند باعث ایجاد حس رضایت و تعلق پذیری دانش آموزان نسبت به فضاهای آموزشی شود. این نوشتار با تکیه بر تاثیر محیط کالبدی بروی کیفیت فرایند آموزش به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روش های آموزشی، به بررسی نقش عوامل کالبدی بر رضایت مندی و دلبستگی دانش آموزان به محیط آموزشی می پردازد. برای رسیدن به این منظور، نظرات دانش آموزان در مورد محیط آموزشی شان در چهار نمونه موردی طریق پرسشنامه جمع آوری شد، سپس به مقایسه این نتایج نسبت به هم پرداختیم. مدارس مورد مطالعه در این تحقیق، مدارس فدک و اخوان گنجی به عنوان مدارسی که از لحاظ رعایت ضوابط و استانداردها شرایط نسبتا مطلوبی داشتند و مدارس حاجی بهرامی و صادقین به عنوان مدارسی که شرایط مطلوبی از این جهت نداشتند انتخاب شدند. روش مورد استفاده در این مقاله روش توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و بررسی های میدانی می باشد. نتایج حاصل بر ارتباط بین نقش عوامل کالبدی و رضایتمندی و دلبستگی در دانش آموزان تاکید دارد.[۱]

کلیدواژه ها:

فضای آموزشی ، شادی ، یادگیری ،