بررسی نقش و جایگاه داستان خواهی در ارتباط با آشنایی دانش آموزان با هویت ایرانی

حفظ هویت فرهنگی و ملی جوامع در گرو انتقال صحیح آن به نسل های بعدی و با در نظر گرفتن اقتضائات آینده است و فرایند تربیت و پرورش هویت کودکان نیز نیازمند بهره گیری از ابزار متناسب با سطح رشد فکری و ذهنی آن ها می باشد. مهم ترین ابزار تاثیرگذار ، قصه و داستان است که نقش مهمی را در پرورش و رشد فضایل اخلاقی و دینی کودکان ایفا می کند. بهره گیری از قصه و داستان همواره عامل انتقال و آموزش آداب و سنن، اعتقادات و تاریخ یک نسل به نسل های دیگر بوده است و با قصه و داستان نه تنها می توان کودکان را با میراث فرهنگی و آداب جامعه خود آشنا ساخت و قدرت نقادی و خلاقیت، عادت به تفکر فردی و گروهی، ارتقاء سطح قضاوت از طریق استفاده از ملاکها و معیارها را پرورش داد، بلکه می توان به امنیت فرهنگی، تقویت درونی هویت ملی و عناصر مرتبط با آن در دانش آموزان پرداخت. قصه بهترین راه برای برای انتقال میراث فرهنگی، معنوی، اخلاقی و روایی ارزشمند خود به کودکان است. از طرفی چون محتوای فلسفه برای کودکان شامل داستان هایی با مباحث متنوع فلسفی است که با روش حلقه ی کندوکاو اجرا می شود و با توجه به اهمیت و جایگاه آموزش فلسفه برای دانش آموزان در نظام نوین تعلیم و تربیت جهان و خلاء آن در نظام آموزشی کشور، مقاله حاضر سعی دارد نشان دهدکه آموزش فلسفه برای کودکان و تربیت فلسفی کودکان با استفاده از ادبیات بومی و اهمیت آن در پرورش هویت ملی و دینی کودکان یک ضرورت است. بنابراین باید به قصه ها و داستان ها به منزله یک ابزار آموزشی نگاه کرد و با فراهم کردن محتوای فلسفی متناسب با فرهنگ بومی برگرفته از متون کلاسیک ادب فارسی و بازنویسی آن ها متناسب با سن کودکان به عنوان رویکردی کل گرایانه که درآن به ابعادی چون فرایند تفکر، محتوای فلسفی، غنای ادبی و ویژگی های فرهنگی و ملی توجه شده باشد، در پرورش هویت دینی و ملی کودکان، تلاش کرد.