بررسی روش های جدید و سنجش روش های گذشته ارزیابی در مدارس ابتدایی

ارزیابی یکی از شیوه های شناخت و تمایز بین فراگیران است. روش های ارزیابی بسیار متفاوتی وجود دارد که می توانیم از آن ها برایاین مقوله استفاده نماییم. دانش آموزان امروزی نه تنها باید مهارت های اساسی خواندن و حساب را بدانند، بلکه باید مهارت هایی را نیز بدانند که به آن ها اجازه می دهد با جهانی که دائما در حال تغییر است روبرو شوند. آنها باید قادر به تفکر انتقادی، تجزیه و تحلیل و استنتاج باشند. تغییرات در پایه مهارت ها و دانش مورد نیاز فراگیران ما نیازمند اهداف یادگیری جدید است. این اهداف یادگیری جدید رابطه بین ارزشیابی و آموزش را تغییر می دهد. آموزگاران باید نقش فعالی در تصمیم گیری در مورد هدف ارزشیابی و محتوای مورد ارزیابی داشته باشند منابع برای ارزیابی محدود است و تعیین دلیل ارزیابی می تواند باعث صرفه جویی در زمان و هزینه در بودجه برنامه شود. فرآیند ارزیابی خود به فراگیران کمک می کند تا مهارت های تفکر انتقادی و تجزیه و تحلیل را توسعه دهند. دانش آموزانی که خود را ارزیابی می کنند، در حین انجام ارزشیابی، مهارت های شناختی خود را یاد می گیرند و بهبود می بخشند. ارزشیابی سنتی اغلب برای ارزیابی فراگیران، رتبه بندی آنها و تعیین نمره نهایی استفاده می شود. ارزیابی های معتبر، همانطور که از نام آن پیداست، رویکردی عملی و تجربی برای ارزیابی است. این امر مستلزم این است که فراگیران در چندین کار درگیر شوند که از توانایی های تحلیلی، استدلالی و تفکر منطقی آنها استفاده کند. این شامل کار پروژه، تحقیق و آزمایش است. چیزهایی که آموخته می شوند به برنامه های کاربردی دنیای واقعی آنها متصل می شوند. از این رو این رویکرد جامع تر و سودمندتر است. در این پژوهش سعی بر این است روش های ارزیابی در قدیم و اکنون را مورد بررسی قرار دهیم.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، گذشته ، ارزیابی نوین ، آموزگاران ، آموزش و پرورش