بررسی تاثیر روش های تدریس مشارکتی و سخنرانی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

دراین پژوهش سعی بر این است که یاگیرنده از طریق درگیر شدن در فعالیتها و تجربیات متنوع یادگیری به مجموعه ای از دانش ها ، مهارت و نگرشها دست یابد که خود در شکل گیری و تولید آنها سهم داشته است. مهمترین ویژگی این روشها کمک به ایجاد و توسعه مهارتهای تفکر و یادگیری در دانش آموزان است که مشکل آموزشی کشور ما است به نظر می رسد تا حدود زیادی این مشکلات از طریق تدریس بر روش فعال قابل رفع است. مهارتهای که از این طریق حاصل می شوند ، بعنوان مهارتهای یادگیری مستمر و مادام العمر ، همیشگی ویاپدار به موارد مشابه تعمیم می یابند و در یادگیر های بعدی مورد استفاده قرار می گیرد در این روشها معلم در نقش یک راهنما و تسهیل کننده امر یادگیری ظاهر می شود او به دانش آموزان خود کمک می کند تا به مرور به یادگیری خود راهبر و خود ارزشیابی کننده مبدل شود .ویژگی دیگر این روش ها آن است که باعث می شود دانش آموزان در کنار کسب دانش ها و مهارتهای یادگیری به مرور نسبت به علم و علم آموزی نگرشهای مثبتی پیدا کنند . نگرشهایی چون کنجکاوی بودن، داشتن تفکر، منطقی و باز بودن بینش و تفکر آنان برای پذیرش عقاید مدلل و یافته اهی علمی، رشد می یابد که عملا به دانش آموزان فرصت می دهد تا هر چه بیشتر در مسیر علم آموزی و دریافت بینش علمی گام بردارند .

کلیدواژه ها:

روش تدریس مشارکتی ، روش تدریس سخنرانی ، یشرفت تحصیلی ، دانش آموزان