بررسی تاثیر الگوی آموزش تلفیقی به صورت برخط در بهبود روانخوانی دانش آموزان با اختلال یادگیری در استان تهران

اختلال نارسا خوانی، خوانش پریشی، دش خوانی، دیسلکسیا و یا ناتوانی در خواندن یکی از انواع اختلالات یادگیری محسوب می شود که در آن فرد در تکالیف نوشتن و خواندن با مشکل رو به رو می شود. دیسلکسیا، می تواند به عنوان یک مشکل در رابطه با واج خوانی، و رمزگشایی، دیکته، مهارت شنوایی، حافظه کوتاه مدت، یا نامگذاری سریع ظاهر شود؛ علت ایجاد این مشکل ها، اختلال در ضریب هوشی و یا فرصت تحصیلی این افراد نیست، بلکه باید علت ها را در مباحث عصب شناسی، ژنتیک و تعامل ژن و محیط اطراف فرد جست و جو کرد. بسیاری از افراد به دلیل ناآگاهی از علت ها، مبتلایان را عقب مانده های ذهنی می دانند در حالی که این کودکان از هوش طبیعی برخوردار بوده و هیچ گونه مشکل بصری ندارند. اختلال نارسا خوانی از جمله اختلال هایی است که در آن کودکان کندی خود را در عمل خواندن نشان می دهند و یا برعکس خوانی می کنند. مشکلات املایی، هجایی، نوشتن و ریاضیات از انواع مسیرهایی است که کودکان در آن با نارسایی مواجه می شوند.

کلیدواژه ها:

الگوی آموزش تلفیقی ، روانخوانی ، دانش آموزان ، اختلال یادگیری ، استان تهران