آموزش هنرهای تجسمی و یادگیری اجتماعی-عاطفی دانش آموزان

ظرفیت های اجتماعی-عاطفی دانش آموزان برای رشد مدنی آن ها حیاتی است و هنر به عنوان آموزش معنادار یادگیری اجتماعی-عاطفی شناخته می شود. با این حال، مطالعات قبلی بیشتر در جوامع غربی انجام شده است و به ندرت در جوامع دموکراتیک نوظهور مانند ایران انجام شده است. با توجه به برنامه های اصلاحات آموزشی ایران برای توسعه پایدار جامعه و شهروندانش، لازم است آموزش هایی را که به برآورده کردن خواسته های اجتماعی کمک می کنند، بررسی کنیم. این مقاله با یک مطالعه موردی شبه تجربی با استفاده از روش ترکیبی، اثرات آموزش هنر را در یادگیری اجتماعی-عاطفی دانش آموزان دبستانی در ایران بررسی می کند. بر اساس همکاری بین خودی و خارج، همچنین رویکردهای مناسبی را برای آموزش هنر با توجه به بافت اجتماعی نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری اجتماعی-عاطفی ، ادغام هنری ، آموزش مدنی ، دموکراسی ، توانمندسازی