تاثیر زمان های کاربرد اسید سالیسیلیک بر خصوصیات بیوشیمیایی، زراعی و عملکرد جو (Hordeum vulgare L.) در رژیم های مختلف رطوبتی

به منظور بررسی اثرات زمان کاربرد خارجی هورمون اسید سالیسیلیک بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک جو (رقم نصرت) در شرایط تنش، آزمایشی در شهرستان نی ریز در طی دو سال زراعی ۱۳۹۹-۱۳۹۸ و ۱۴۰۰-۱۳۹۹ به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با عامل اصلی شرایط مختلف آبیاری (بدون آبیاری، دو و چهار نوبت آبیاری) و عامل فرعی زمان های محلول پاشی اسید سالیسیلیک (بدون محلول پاشی، انتهای پنجه زنی، ظهور ۵۰ درصد ساقه و انتهای ظهور برگ پرچم) اجرا شد. نتایج نشان دادند که تیمار بدون آبیاری باعث کاهش شاخص کلروفیل برگ و کلروفیل های a و b به میزان به ترتیب ۲/۷۴، ۰۲/۶۶ و ۳۱/۴۲ درصد شد. تیمار بدون آبیاری هم چنین باعث کاهش معنی دار عملکرد دانه به میزان ۹/۸۶ درصد (میانگین دو سال آزمایش) شد. محلول پاشی در انتهای پنجه زنی به طور متوسط عملکرد دانه را ۳۶/۱۰ درصد افزایش داد. افزایش عملکرد دانه در اثر محلول پاشی در انتهای پنجه زنی در تیمار بدون آبیاری، ۲/۶ و در تیمار چهار نوبت آبیاری، ۱/۱۰ درصد بود که نشان دهنده تاثیر مثبت محلول پاشی در شرایط رطوبتی بالاتر می باشد. محلول پاشی اسید سالیسیلیک باعث افزایش غلظت پرولین نسبت به شاهد بدون محلول پاشی شد. بیشترین غلظت پرولین در تیمار محلول پاشی در انتهای پنجه زنی بود. غلظت پرولین با کاهش دفعات آبیاری افزایش یافت. نتایج بیانگر آن هستند که کاربرد اسید سالیسیلیک در انتهای پنجه زنی از طریق بهبود ویژگی های بیوشیمیایی، در کاهش عوارض تنش خشکی موثر بوده و در شرایط آب و خاک مشابه، کاربرد آن در جو توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

پرولین ، تنش خشکی ، کلروفیل ، هورمون های گیاهی