تاثیر ۱۲ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا و مصرف کورکومین بر سطوح پلاسمایی IL-۶، TNF آلفا و CRP در مردان مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا

زمینه و هدف: تاثیر تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) همراه با مصرف کورکومین بر شاخص های التهابی در افراد با سندرم متابولیک هنوز به طور دقیق مشخص نیست. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تعاملی ۱۲ هفته HIIT همراه با مصرف کورکومین بر سطوح پلاسمایی اینترلوکین-۶ (IL-۶)، عامل نکروز دهنده تومور-آلفا (TNF آلفا) و پروتئین واکنشگر C (CRP) در مردان مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا بود. روش تحقیق: بدین منظور، ۶۰ مرد مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا (شاخص توده بدن ۵۱/۱±۳۱/۰۹ کیلوگرم/مترمربع) به صورت تصادفی در چهار گروه ۱۵ نفره شامل گروه HIIT، HIIT+ مصرف کورکومین، مصرف کورکومین، و کنترل-دارونما قرار گرفتند. مداخله HIIT و مصرف ۲۱۰۰ میلی گرم کورکومین سه نوبت در روز، به مدت ۱۲ هفته انجام شد. نمونه گیری با فاصله زمانی ۲۴ ساعت در پیش آزمون و ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه صورت گرفت. شاخص های IL-۶، TNF آلفا و CRP به روش الایزا سنجش شدند. نتایج با استفاده از روش تحلیل کوواریانس دو راهه  و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معنی داری ۰/۰۵>p استخراج گردید. یافته ها: بیشترین تغییرات معنی دار در شاخص توده بدن با ۷۸/۵ درصد کاهش (۰۰۰۱/۰=p)، چربی بدن با ۲۰/۶۲ درصد کاهش (۰/۰۰۲=p) و حداکثر اکسیژن مصرفی با ۱۱/۷۴ درصد افزایش (۰/۰۴=p) در گروه HIIT + مصرف کورکومین مشاهده شد. اثر تعاملی HIIT و مصرف کورکومین سبب کاهش معنی دار TNF آلفا (۰/۰۱=p)، IL-۶ (p=۰/۰۱) و CRP (p=۰/۰۲) شد. اثر اصلی HIIT به طور معنی داری TNF آلفا (۰/۰۱=p)، IL-۶ (p=۰/۰۲) و CRP (p=۰/۰۳) را کاهش داد و کورکومین باعث کاهش معنی دار TNF آلفا (۰۴/۰=p)، IL-۶ (۰/۰۳=p) و CRP (۰/۰۳=p) گردید. بیشترین کاهش معنی داری از پیش آزمون تا پس آزمون در TNF آلفا (۸۷/۷ درصد، ۰/۰۰۰۱=p)، IL-۶ (۲۳/۰۹ درصد، ۰/۰۰۰۱=p) و CRP (۵۳/۷۵ درصد، ۰/۰۰۰۱=p) در گروه HIIT + مصرف کورکومین مشاهده شد. نتیجه گیری: مداخله HIIT همراه با مصرف کورکومین در مقایسه با اثر هر کدام به تنهایی، باعث بهبودی بیشتر در نشانگرهای التهابی مردان مبتلا به دیابت نوع دو با چربی خون بالا می شود.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، کورکومین ، نشانگرهای التهابی ، دیابت نوع دو ، سندرم متابولیک