بررسی نقش میانجی گری خودپنداره ی تحصیلی در رابطه ی بین الگوهای ارتباطی خانواده با انگیزه ی پیشرفت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش میانجی خودپنداره­ی تحصیلی در رابطه­ی بین الگوهای ارتباطی خانواده با انگیزه­ی پیشرفت انجام پذیرفت. پژوهش حاضر از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، دانشجویان دانشگاه شهید باهنر کرمان به تعداد ۱۲۹۴۷ نفر بودند که از بین آن­ها ۳۸۰ نفر (۱۵۰ پسر، ۲۳۰ دختر) به روش خوشه ای چند مرحله­ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان پرسشنامه­های الگوهای ارتباطی خانواده (فیتزپاتریک و ریچی، ۱۹۹۷)، خودپنداره­ی تحصیلی (لی یو و وانگ، ۲۰۰۵)، انگیزه­ی پیشرفت (هرمنس، ۱۹۷۰) را تکمیل کردند. داده­ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  نتایج حاکی از آن بود که الگوهای ارتباطی خانواده به طور مثبت و معنی­دار پیش بینی کننده خودپنداره­ی تحصیلی می باشد و خودپنداره­ی تحصیلی نیز به طور مثبت و معنی­دار انگیزه­ی پیشرفت را پیش بینی می کند. الگوهای ارتباطی از طریق متغیر واسطه ای خودپنداره­ی تحصیلی نیز انگیزه­ی پیشرفت را پیش بینی می کند. درنتیجه­ی­ بیشتر بودن اثرات کلی دو مسیر مستقیم و غیر­مستقیم ابعاد الگوهای ارتباطی خانواده و خودپنداره­ی تحصیلی یک نقش میانجی گری نسبی برای خودپنداره­ی تحصیلی بین الگوهای ارتباطی با انگیزه­ی پیشرفت وجود دارد. نتیجه گرفته می­شود که می­توان با آموزش و توجه بیشتر به روابط بین خانواده و خودپنداره افراد در افزایش انگیزه­ی پیشرفت، بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

Keywords: Communication Patterns ، motivation achievement ، Academic Self-concept