بررسی مصرف رسانه ای دانشجویان دانشگاه های تهران و رابطه آن با باستان گرایی

جریان باستان گرایی، با تاکید بیش ازحد بر پیشینه فرهنگی و تمدنی ایران قبل از اسلام، موجب بروز پیامدهای منفی در ساختار فرهنگی جامعه شده است. از این رو، این پژوهش ضمن بررسی میزان باستان گرایی، به همبستگی آن با مصرف رسانه ای پرداخته است. بنیان نظری این پژوهش، بر نظریه های کاشت و استفاده و رضامندی استوار شده است. جامعه آماری در این تحقیق، شامل دانشجویان دانشگاه های شهر تهران است که با روش تصادفی طبقه ای، ۳۸۶ تن از آنان، به عنوان جامعه نمونه، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از شیوه پیمایش و ابزار پرسشنامه، برای تجزیه و تحلیل آن از نرم افزار آماریspss  استفاده شد.  روایی پرسشنامه با روش اعتبار صوری و پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ تعیین شد. نتایج نشان می دهد که از نظر میزان باستان گرایی ۳/۰درصد از دانشجویان، در سطح بسیار کم، ۷درصد در سطح کم، ۹/۳۲درصد در سطح متوسط، ۸/۴۴درصد در سطح زیاد و ۱۵درصد در سطح بسیار زیاد قرار دارند. نتایج آزمون فرضیه ها نیز، گویای آن است که بین مصرف رسانه ای و میزان باستان گرایی دانشجویان، رابطه همبستگی وجود دارد. این همبستگی تابعی از وابستگی این رسانه ها به نظام های سیاسی است؛ به نحوی که این وابستگی در رسانه های داخلی (غیر از سینما) معکوس و در رسانه های وابسته به خارج به صورت مستقیم است.

کلیدواژه ها:

باستان گرایی ، رسانه اجتماعی ، رسانه های جمعی ، مصرف رسانه ای