امکان سنجی نقش وسایل ارتباط جمعی در پیشگیری یا تسهیل وقوع جرم

رسانه ها، نمایشگر جریان اطلاعاتی جامعه هستند و به عنوان سپهر ارتباطی میان افراد و کنش و واکنش آنان قرار می گیرند. وسایل ارتباط جمعی، بیشتر در پی ایجاد بستر آرام اطلاعاتی برای جامعه است، گرچه گاه در برخورد با پدیده ها، مستقیم یا غیر مستقیم کارکرد منفی می گیرد که مصداق بارز آن نیز، در انعکاس جرم و جنایت رخ می دهد. رسانه، نسبت به این سوژه باید فعل پیشگیرانه برگزیند، اما به دلیل کج روی از فطرت خود، چه بسا عملش منفی هم می شود و فضا را جرم خیز می کند. این مقاله تلاش دارد، کاشفی باشد بر ارتباط میان کنش رسانه در مواجهه با جرم که این را در میان نظریه ها، توصیف ها و تحلیل به جست وجو می نشیند. استفاده اسنادی از شگردهای محققان و استنتاجی مقایسه ای و حتی الامکان استقرایی خواهد داشت تا به احتمال دریابد تنها وضع قوانین و اعمال آن توسط سیستم قضایی، هرچند لازم است، اما کفایت نمی کند. پژوهش فعلی، به این تحلیل رسید که رسانه، به عنوان محرک افکار مردمی، در رجوع به خبرهای جنایی، باید جذابیت را بعد از مصلحت جامعه بگذارد تا نقطه ثقل عملی آن منع عادی انگاری ارتکاب جرم و ایجاد حس امنیت روانی و اجتماعی برای اجتماع باشد.

کلیدواژه ها:

بازتاب جرایم ، رسانهه ای جمعی ، کارکرد خبری ، بازنمایی جرم ، جرم و رسانه