آلوده ­انگاری کریستوا و  بدن­مندی در بلوغ دختران (تحلیل سه رمان نوجوان)

آلوده­انگاری کریستوا و  بدن­مندی در بلوغ دختران (تحلیل سه رمان نوجوان) فاطمه رقایب پور*نگین بی نظیر** چکیده باتوجه به انسان به ­مثابه مدرکی بدن­ مند و بدن به­ مثابه پدیده ­ای فرهنگی- اجتماعی؛ مفاهیم بدن فرهنگی، ریخت و سلوک بدنی، بدن مقدس و ناپاک، ابژه-بدن، ابژه-بدن و سوژه-بدن در گفتمان ­های مختلف، طرح و ارزش ­گذاری شد.  نظریه ی آلوده انگاری ژولیا کریستوا به رابطه ی زبان، سوژه و امر آلوده/ طردشده می پردازد. آلوده انگاری، فرایند واپس زدن امری است که سوژه آن را آلوده می داند و با این تمهید در پی آن است تا از حریم سوبژکتیویته ی خود دفاع کند، سوبژکتیویته ای که در برون ریزی ها و برون افکنی های زبانی آن را آفریده است. ازآنجاکه امر آلوده همیشه به نوعی وجود دارد، کشمکش سوژه و آلودگی نیز همیشه برقرار است. سوژه ی در فرایند، در زبان و به واسطه زبان با بدن خود و دیگران یا ابژه های دیگر ارتباط برقرار می کند. جستار حاضر باتوجه به تجربه ی امر بدنی در گفتمان جامعه شناسی به تحلیل نظریه ی آلوده انگاری کریستوا و ابژه-بدن سوژه/ دختران در رمان های هستی از فرهاد حسن زاده، سنجاب ماهی عزیز از فریبا دیندار و روزنوشت های درخت ته کلاس از شادی خوشکار می پردازد و نشان می دهد که چگونه امر/ نظم نمادین، بدن سوژه ها را در فرایند بلوغ و به ویژه در مواجهه با خون قاعدگی، نامقدس، ناپاک و آلوده می انگارد. باور به ابژگی بدن، به/ در اشکال و حالت های تهوع، پنهان کاری، واپس زدن، گریز، انکار، وحشت و شرم ساری سوژه ها نمود می یابد. موقعیت بدنی جدید به مثابه امر آلوده، طرد و به حاشیه رانده می شود؛ این آلوده انگاری هم امکان زیست بدنی متعارف و معقول را در دوره ی نوجوانی از نوجوان سلب می کند و هم او را در ترس و نگرانی چگونگی گریز از این آلودگی نگه می دارد.    * کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی [e-mail]** استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه گیلان [e-mail] (نویسنده ی مسئول)تاریخ دریافت مقاله: ۶/۴/۱۴۰۰               تاریخ پذیرش مقاله:۱۱/۱۱/۱۴۰۰

کلیدواژه ها:

آلوده انگاری ، امر مطرود ، تجربه ی بدنی ، رمان نوجوان ، ژولیا کریستوا