مروری بر مفاهیم آموزش عاطفی – اجتماعی فراگیران

یادگیری اجتماعی و عاطفی فرآیندی است که در آن کودکان و بزرگسالان یاد می گیرند که احساسات را درک و مدیریت کنند، روابط مثبت را حفظ کنند و تصمیمات مسئولانه بگیرند. برای پیشرفت در دنیای اجتماعی، دانش آموزان باید مهارت های اجتماعی و عاطفی مانند کنترل احساسات خود، تفسیر و درک احساسات، ایجاد انگیزه در خود و ایجاد نگرش مثبت نسبت به مدرسه و جامعه را بیاموزند. بنابراین، برنامه های دوران کودکی با هدف کمک به رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان علاوه بر تقویت آمادگی تحصیلی برای مدرسه انجام می شود. این فرآیند، که به عنوان یادگیری اجتماعی و عاطفی شناخته می شود، بر روی "توسعه پنج مجموعه مرتبط از شایستگی های شناختی، عاطفی و رفتاری" متمرکز است. این پنج شایستگی شامل خودآگاهی، خود مدیریتی، آگاهی اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه است. همچنین دانش آموزان در معرض اطلاعات اجتماعی و تحصیلی قرار می گیرند که باید آن ها را تفسیر، تحلیل و به روش های قابل قبولی پاسخ دهند. بنابراین، علاوه بر مهارت های اجتماعی و عاطفی، نیاز به توسعه خود تنظیمی و عملکرد اجرایی دارند. عملکرد اجرایی و خودتنظیمی فرآیندهای ذهنی هستند که دانش آموزان را قادر می سازد تا برنامه ریزی کنند، توجه خود را متمرکز کنند، دستورالعمل ها را به خاطر بسپارند و چندین کار را با موفقیت انجام دهند. هم خودتنظیمی و هم عملکرد اجرایی بر یادگیری اجتماعی و عاطفی تاثیر می گذارند. با توجه به اهمیت موضوع هدف از مطالعه حاظر بررسی مفاهیم مرتبط با آموزش و یادگیری عاطفی - اجتماعی در دانش آموزان است.

کلیدواژه ها:

یادگیری عاطفی – اجتماعی ، مهارت های اجتماعی ، یادگیری مهارت های اجتماع