تاثیر کوتاه مدت پروتکل های متفاوت گرم کردن برعملکرد توان بی هوازی، دوی سرعت و چابکی بازیکنان فوتسال

هدف پژوهش حاضر، مقایسه برنامه های کوتاه مدت گرم کردن با استفاده از حرکات کششی بر دوی سرعت، چابکی و توان بی هوازی بازیکنان فوتسالیست شهرستان سمنان بود. به همین منظور از بین ورزشکاران پسر فوتسالیست، ۲۰ بازیکن (با میانگین سنی: ۹۳/۴±۳۴/۱۸ سال، وزن: ۴۰/۱۱±۵۷/۶۰ کیلوگرم، قد:۰۰/۶±۱۴/۱۷۰ سانتی متر) انتخاب به صورت نمونه در دسترس به ۴ گروه ۵ نفره تقسیم و هر گروه به طور جداگانه ۴ برنامه کششی متفاوت را در ۴ روز غیر متوالی به روش کانتربالانس انجام دادند. برای ارزیابی سرعت، چابکی و توان بی هوازی به ترتیب از آزمون های دوی سرعت ۲۰ متر، آزمون ایلینویز و پرش سارجنت، بعد از انجام برنامه های کششی استفاده شد. از آنالیز واریانس مکرر برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید. نتایج، کاهش معنی داری در زمان دوی سرعت بعد از کشش پویا و کشش ترکیبی در مقابل کشش ایستا (۰۰۹/۰=P) و بدون کشش(۰۰۱/۰=P) نشان داد. علاوه بر این، افزایش معنی داری در ارتفاع پرش عمودی بعد از کشش پویا و ترکیبی در مقابل کشش ایستا (۰۰۱/۰=P) و بدون کشش (۰۰۱/۰=P) مشاهده گردید، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. همچنین، کاهش معنی داری را در زمان چابکی بعد از کشش پویا در مقابل کشش ایستا (۰۰۳/۰=P) و حالت بدون کشش(۰۰۵/۰=P) مشاهده شد، در حالی که تفاوت معنی داری بین کشش ترکیبی و کشش پویا مشاهده نشد. بنابراین گرم کردن پیش از فعالیت توام با حرکات کششی پویا احتمالا می تواند موجب بهبود عملکردهای ورزشی کوتاه مدت در بازیکنان فوتسال شود.

کلیدواژه ها:

کشش ایستا ، کشش پویا ، کشش ترکیبی ، توان بی هوازی ، بازیکنان فوتسال