بررسی پاسخ های هیستومورفومتریک عضلات SOL و EDL رت ها در پاسخ به تمرین ورزشی، بی تحرکی و بازتوانی

زمینه و هدف: انواع تار عضلانی و اندازه آنها از عوامل تعیین کننده عملکرد عضلانی هستند که می توانند با عوامل مختلفی از قبیل فعالیت ورزشی تغیر کند.هدف از این بررسی ارزیابی و مقایسه پارامترهای هیستو مورفومتریک(در عضلات نعلی( SOL )و بازکننده بلند انگشتی(EDL )رت های نر نژاد اسپراگ داولی است. مواد و روش ها: ۳۰ رت نر نژاد اسپراگ داولی در این پژوهش استفاده شدند. رت ها به پنج گروه ۶ تایی تقسیم شدند.سه نوع تار اصلی (I, IIA, IIB) و تارهای واسطه ای از روش هیستوشیمی ATPase میوفیبریلی شناسایی شد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه صورت گرفت. معناداری ۰۵/۰< P برای تمامی داده ها در نظر گرفته شد.یافته ها: تمرین سبب افزایش معناداری در وزن عضلات SOL و EDL شد. در دوره عدم استفاده ورن عضلات کاهش یافت و در تمام مراحل این کاهش در عضلهSOL بیشتراز EDL بود. بازتوانی بهتر در عضلهEDL مشاهده شد. در عضله EDL بعد از دوره تمرین- بی تحرکی در مقایسه با گروه کنترل تارهای نوع IIB افزایش و تارهای نوع IIA کاهش یافتند(۰۰۱/۰ < P). در گروه تمرین- بی تحرکی- بازتوانی، تارهای نوع IIB کاهش و IIA افزایش داشتند (۰۰۲/۰ < P). تنوع در اندازه و تخریب سلولی در عضله سولئوس بیشتر از عضله EDL بود.نتیجه گیری: تمرین HIT القاء کننده قدرتمندی در عضلات اسکلتی می باشد و این تغییرات ویژه را از طریق تغییر در ترکیب تار عضلانی تولید می کند. تبدیل نوع تار نشان دهنده تغییر پذیری mATPase و ایزوفرم های MHC می باشد.

کلیدواژه ها:

تمرینات HIIT ، بی تمرینی ، فاکتورهای هیستوموفومتریک