اهمیت ارزیابی فرسودگی شغلی آموزگاران و رهنمودهایی جهت پیشگیری از آن

یکی از مهم ترین خطرات ذاتی هر حرفه ای پدیده فرسودگی شغلی است و حرفه آموزگاری نیز از این قاعده مستثنی نیست. در این مطالعه سعی شده است تا مفاهیم فرسودگی شغلی آموزگاران مورد بررسی قرار گیرد و راهکارهایی نیز جهت پیشگیری از آن ارائه شود. فرسودگی شغلی حالتی از فرسودگی جسمی، عاطفی و ذهنی است که به دنبال افزایش نگرش های منفی کاری و از دست دادن احساسات و علایق می آید. کاهش انگیزه کار، نارضایتی، عقب نشینی روانی و خستگی عاطفی علائم فرسودگی شغلی است. با توجه به مطالب ذکر شده، ارزیابی میزان فرسودگی شغلی آموزگاران با در نظر گرفتن حساسیت نقش آموزگاران و قرار گرفتن این افراد در معرض فرسودگی شغلی و عوارض ناخوشایند فردی، سازمانی و ملی ضروری به نظر می رسد. با توجه به رابطه فرهنگ سازمانی و فرسودگی شغلی، پیشنهاد می شود به منظور کاهش فرسودگی شغلی به عوامل فرهنگ سازمانی توجه بیشتری شود. ایجاد دوره های آموزشی برای آموزگاران به منظور آموزش چگونگی مقابله با فرسودگی شغلی و نیز کیفیت زندگی، آموزش و افزایش مهارت های شغلی در آموزگاران، در نظر گرفتن اوقاتی از روز به منظور انجام فعالیت های مفرح، تفریحات سالم، و فعالیت های ورزشی، استفاده از مشاوران و روان شناسان با تخصص های مرتبط در سازمان و توجه به نوع روابط و مناسبات شغلی آموزگاران با یکدیگر در محیط کار از جمله راهکارهای موثر کاهش و پیشگیری از فرسودگی شغلی در آموزگاران است.

کلیدواژه ها:

فرسودگی شغلی ، فرهنگ سازمانی ، آموزگاران ، مدیران.