مساله مدیریت مصرف آب، معمای تصمیم گیری ، جادوی زیان گریزی

بودجه ای را در نظر بگیرید که باید برای حل مشکل آب هزینه شود. آیا میزان تخصیص باید با توجه به خواست عمومی از داشتن حق آب سالم و کافی تعیین شود؟ آیا سرمایه گذاری باید با توجه به مشکلات ناشی از کمبود آب برآورد گردد؟ یا این که باید متناسب با رنجی باشد که مردم مناطق بی آب و کم آب تجربه می کنند؟ یا باید تابع شدت تمایل مردم به بهبود وضعیت خود و فداکاری هایی باشد که برای دست یابی به آن حاضرند انجام دهند؟ به طور کلی مقوله مدیریت مصرف آب با سه چالش بنیادین روبه رو است : مغالطه ، تعارض و ایده آل. در مواجهه با این سه رویداد ضروری است که به سه پرسش پاسخ داده شود: نخست این که چه چیز را می توان دانست (نقد عقل آکادمیک ) ؟ دوم این که چه باید کرد (نقد عقل مهندسی ) ؟ و سوم این که چه امید و انتظاری می توان داشت (نقد عقل تصمیم گیرنده- مدیریت )؟ عقل نیروی تشخیص خوب و بد است که به واسطه آن انسان درک بهتری از رویدادهای پیرامونی پیدا می کند. این برتری یافته ها در درک پیرامونی سبب بهبود فرآیند تصمیم گیری می شود. تصمیم گیری به فرآیندهای ذهنی (شناختی ) گفته می شود که به انتخاب یک اقدام در میان اقدامات جایگزین می انجامند. ناسازگاری و خطاهای تصمیم گیری توسط کارشناسان و مدیران در کنار روش تصمیم گیری معکوس -به عنوان درمان پیشنهادی مساله مدیریت مصرف آب-از جمله موضوعات محوری این مقاله است . این مقاله نشان می دهد که چگونه اشتباهها، تناقض ها و سوگیری هایی همواره در تصمیم گیری های انسانی وجود دارد. اما نتیجه : چگونه تصمیم گیرندگان حوزه مدیریت مصرف آب در مورد زمان، پول و منابع در دسترس تصمیم گیری کنند. هم چنین : چیزی به نام مطلوبیت وجود ندارد. آنچه هست ، تلاش ما برای کاهش اثرات نامطلوب است .

کلیدواژه ها:

مدیریت مصرف آب ، عقل ، درک ، تصمیم گیری ، سوگیری ها