بررسی و اولویت بندی روشهای افزایش تاب آوری سامانه های آب و فاضلاب شهری

در این تحقیق با هدف تعیین راهکار بهینه به منظور افزا یش بهره وری و تاب آوری سامانه های آب و فاضلاب، در ابتدا چالش های موجود سامانه های نامبرده و راهکارهای موجود تعیین گردید و در ادامه با استفاده از روش AHP اقدام به رتبه بندی راهکارها براساس چالش ها گردید. در ادامه و با استفاده از مدلسازی عدد ی براساس روش المان محدود و نرم افزار Plaxis۲d اقدام به مقایسه رفتار لوله ها ی بتنی و فولادی و کامپوزیتی FRP تحت اثر بارهای سیلاب و زلزله گرد ید. براساس نتا یج به دست آمده از تحلیل براساس روش AHP مشخص گردید که به ترتیب استفاده از فن آوری های نو ین - اصلاح ساختار شبکه و در نهایت توسعه شبکه با وزن گز ینه های به ترتیب ۳۴۷/۰ و ۲۷۸/۰ و ۱۷/۰ در رتبه های اول تا سوم جای دارند. نتایج به دست آمده از تحلیل عددی نشان دادند که استفاده از لوله های بتنی کم ترین تغییر مکان و استفاده از لوله های کامپوزیتی FRP بیش ترین تغییر مکان را به دست می دهد. هم چنین استفاده از ناحیه مصالح زهکش سنگی در اطراف لوله های کامپوز یتی FRP می تواند منجر به کاهش ۲۵ درصدی تغییر شکل ها شود در مقا یسه با حالتی که از این ناحیه در پیرامون لوله استفاده نمی گردد. در همین حال مقدار شتاب وارده بر سامانه تا ۳۰ درصد کاهش یافته و مقدار نیروی ناشی از زلزله و سیلاب در مجموع تا حدود ۳۵ درصد کاهش یافته است که این مساله بسیار مطلوب است .

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، سامانه آب و فاضلاب ، روش AHP ، روش المان محدود ، لوله های کامپوزیت ، مصالح سنگی