مقایسه سبک های فرزندپروری و مسئولیت پذیری در نوجوانان با اختلال بینایی و عادی شهر ساری

هدف از این پژوهش مقایسه سبک های فرزندپروری و مسئولیت پذیری در نوجوانان با اختلال بینایی و عادی بود. روش پژوهش تحلیلی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر عادی و با اختلال بینایی شهر ساری در سال تحصیلی ۱۳۹۲-۱۳۹۳ بود. نمونه پژوهش ۱۰۰ نفر ۵۰) دانش آموز با اختلال بینایی و ۵۰ دانش آموز عادی) که برای انتخاب دانش آموزان نابینا از روش تمام شماری استفاده شد، اما برای دانش آموزان عادی، نمونه گیری چند مرحله ای بکار گرفته شد. ابزار پژوهش پرسشنامه های سبک های فرزندپروری(بامریند) و مسئولیت پذیری (CPI-R) بود. برای تحلیل داده ها، از آزمون کلموگروف-اسمیرنوف (برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها)، و آزمون t مستقل (برای مقایسه گروه ها) استفاده شد. نتایج نشان داد بین سبک های فرزند پروری مقتدرانه و مستبدانه در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد، اما در سبک سهل گیرانه تفاوت معناداری وجود نداشت و همچنین بین مسئولیت پذیری در دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد .(۰/۰۵) خانواده های دارای فرزند معلول از جمله اختلال نابینایی به علت ناتوانی و یا حس ترحمی که اعضای خانواده نسبت به فرزند خود دارند استقلال و مسئولیت زیادی به فرزندانشان نمی دهند و این عامل باعث می شود که مسئولیت پذیری نوجوانان نابینا در مقایسه با نوجوانان عادی پایین تر باشد.

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، مسئولیت پذیری ، اختلال بینایی ، نوجوانان