مروری بر تاثیر موسیقی بر بیماران اسکیزوفرنیا
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 144
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IPECONF06_132
تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402
چکیده مقاله:
درمیان اختلالات روانی، یکی از پیچیده ترین و عجیب ترین اختلالات، اسکیزوفرنی است. اسکیزوفرنی عملکرد فرد را به طور جدی تخریب می کند و طیف گسترده ای از کارکردهای شناختی به ویژه حافظه، توجه، مهارت های حرکتی، کارکردهای اجرایی و هوش را در این افراد تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری در طول عمر یک درصد از افراد اجتماع را گرفتار می سازد. شیوع آن در مرد و زن برابر است اما سن شیوع آن در مردها ۱۰تا۲۵سال و در زنان از۲۵تا۳۵ سال است. باتوجه به شیوع این بیماری در سن پایین بررسی و مطالعه در این زمینه ضروری است. هدف از این بررسی تاثیر موسیقی بر درمان این بیماری است..۲روش جستجو:این مطالعه مروری با جست و جو در Google Scholarو SIDبا کلیدواژه های اختلالات روانی، اسکیزوفرنیا، موسیقی در سال های۲۰۱۰تا۲۰۲۲ انجام شده است..۳یافته ها:خوشبختانه درحال حاضر درمان دارویی بسیار قوی و موثری وجود دارد که می تواند علائم اصلی و بدخیم این بیماری را کاهش دهد. درکنار آن درمان غیردارویی نیز روش ها و ابزارهای متعددی را شامل می شود. موسیقی درمانی به عنوان یکی از شیوه های رایج درمان مورد توجه قرار گرفته است. دو روش موسیقی درمانی فعال و غیرفعال رایج است. موسیقی درمانی فعال شامل خواندن، نواختن، حرکات موزون و بحث و گفتگو پیرامون موسیقی است. روش غیرفعال شامل شنیدن موسیقی است.موسیقی علائم اضطراب از جمله حالت وسواسی غیرارادی، حساسیت رابطه با اشخاص و اضطراب ناشی از ترس در بیماران اسکیزوفرن را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. موسیقی از راه تصویرسازی ذهنی، تقویت حافظه و توجه را به دنبال دارد..۴نتیجه گیری:موسیقی درمانی برای بیماران اسکیزوفرنی باعث کاهش تشنج عضلانی، کاهش اضطراب و دلواپسی، ایجاد رابطه و بهبود رابطه، افزایش انگیزه، بهبود تصور از خود و اعتماد به نفس، افزایش تکلم و بهبود انسجام گروهی می شود که این درمان از نظر تعداد جلسات مهم است و در جلسات کمتر از۲۰جلسه تاثیردرمانی به صورت مبهم خواهد بود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
یاسر حاجی آقانژاد
دکترا روان شناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،
محمدعلی بنده خدا
دانشجوی کارشناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،
پریسا بنده خدا
. کارشناس اتاق عمل، دانشکده پرستاری حضرت زینب(س)،