مروری بر تاثیر موسیقی بر بیماران اسکیزوفرنیا

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 135

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

IPECONF06_132

تاریخ نمایه سازی: 25 فروردین 1402

چکیده مقاله:

درمیان اختلالات روانی، یکی از پیچیده ترین و عجیب ترین اختلالات، اسکیزوفرنی است. اسکیزوفرنی عملکرد فرد را به طور جدی تخریب می کند و طیف گسترده ای از کارکردهای شناختی به ویژه حافظه، توجه، مهارت های حرکتی، کارکردهای اجرایی و هوش را در این افراد تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری در طول عمر یک درصد از افراد اجتماع را گرفتار می سازد. شیوع آن در مرد و زن برابر است اما سن شیوع آن در مردها ۱۰تا۲۵سال و در زنان از۲۵تا۳۵ سال است. باتوجه به شیوع این بیماری در سن پایین بررسی و مطالعه در این زمینه ضروری است. هدف از این بررسی تاثیر موسیقی بر درمان این بیماری است..۲روش جستجو:این مطالعه مروری با جست و جو در Google Scholarو SIDبا کلیدواژه های اختلالات روانی، اسکیزوفرنیا، موسیقی در سال های۲۰۱۰تا۲۰۲۲ انجام شده است..۳یافته ها:خوشبختانه درحال حاضر درمان دارویی بسیار قوی و موثری وجود دارد که می تواند علائم اصلی و بدخیم این بیماری را کاهش دهد. درکنار آن درمان غیردارویی نیز روش ها و ابزارهای متعددی را شامل می شود. موسیقی درمانی به عنوان یکی از شیوه های رایج درمان مورد توجه قرار گرفته است. دو روش موسیقی درمانی فعال و غیرفعال رایج است. موسیقی درمانی فعال شامل خواندن، نواختن، حرکات موزون و بحث و گفتگو پیرامون موسیقی است. روش غیرفعال شامل شنیدن موسیقی است.موسیقی علائم اضطراب از جمله حالت وسواسی غیرارادی، حساسیت رابطه با اشخاص و اضطراب ناشی از ترس در بیماران اسکیزوفرن را به طور قابل توجهی کاهش می دهد. موسیقی از راه تصویرسازی ذهنی، تقویت حافظه و توجه را به دنبال دارد..۴نتیجه گیری:موسیقی درمانی برای بیماران اسکیزوفرنی باعث کاهش تشنج عضلانی، کاهش اضطراب و دلواپسی، ایجاد رابطه و بهبود رابطه، افزایش انگیزه، بهبود تصور از خود و اعتماد به نفس، افزایش تکلم و بهبود انسجام گروهی می شود که این درمان از نظر تعداد جلسات مهم است و در جلسات کمتر از۲۰جلسه تاثیردرمانی به صورت مبهم خواهد بود.

نویسندگان

یاسر حاجی آقانژاد

دکترا روان شناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،

محمدعلی بنده خدا

دانشجوی کارشناسی، دانشگاه افسری امام علی(ع) تهران،

پریسا بنده خدا

. کارشناس اتاق عمل، دانشکده پرستاری حضرت زینب(س)،