اثربخشی درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر استرس ادراک شده در همسران جانباختگان بیماری کووید ۱۹

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر استرس ادراک شده در همسران جان باختگان بیماری کووید ۱۹ انجام گرفت. روش پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را همسران جانباختگان ناشی از بیماری کووید ۱۹ شهر بروجرد در سال ۱۴۰۱ تشکیل دادند. نمونه ی آماری شامل ۳۰ نفر از همسران بودند به روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۵ نفره (۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) استفاده شد. جلسات درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی مایکل فریش (۲۰۰۶) در ۸ جلسه، ۸ هفته ای و هر هفته یک جلسه و هر جلسه ۹۰ دقیقه به صورت گروهی تنظیم شد. داده ها از طریق تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آنالیز داده ها نشان داد که درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر استرس ادراک شده در همسران جان باختگان بیماری کووید ۱۹ گروه آزمایش اثربخش بود و همسران جان باختگان بیماری کووید ۱۹ گروه آزمایش نسبت به همسران جان باختگان بیماری کووید ۱۹ گروه کنترل، استرس ادراک شده کمتری نشان دادند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، متخصصان حوزه سلامت می توانند از درمان مبتنی بر کیفیت زندگی را به منظور بهبود استرس ادراک شده بهره ببرند

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی ، استرس ادراک شده ، کرونا.