سندرم جدا شده بالینی -مروری سیستماتیک

مقدمه: سندرم جدا شده بالینی (CIS) اصطلاحی است که اولین دوره بالینی با ویژگی هایی نشان دهنده مولتیپل اسکلروزیس(MS) توصیف می کند. در اثر التهاب یا میلین زدایی (از بین رفتن میلین که سلول های عصبی را می پوشاند) در سیستم عصبی مرکزی (CNS) ایجاد می شود. CIS یکی از دوره های بیماری ام اس است. در واقع CIS به اولین دوره علائم عصبی گفته می شود که حداقل ۲۴ ساعت طول می کشد. CIS میتواند تک علامتی یا چند علامتی باشد و بر اعصاب بینایی، ساقه مغز یا نخاع تاثیر می گذارد.روش جستجو : مطالعه مروری حاضر با بررسی اینترنتی مقالات فارسی و انگلیسی منتشر شده در دو دهه گذشته با کلید واژههای سندرم جداشده بالینی ،بیماری دمیلینه کننده ،اسکلروز چندگانه، CIS در پایگاه های علمی جهاد دانشگاهی، مگ ایران، ایرانمدکس، گوگل اسکالر، Scopus ،pubmed مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت ۲۱ مقاله یافتیم که ۱۶ مورد با توجه به ملاک های مدنظر وراد مطالعه شد.یافته ها : با بررسی مطالعات می توان اینگونه جمع بندی نمود CIS اغلب اولین تظاهرات ام اس است. قابل توجه ترین عوامل خطر .شامل کمبود ویتامین D، عفونت ویروس اپشتین بار، سیگار کشیدن، ژن های HLA و ناهنجاری های ایمنی است معمولا در بزرگسالان جوان و زتان رخ می دهد .تصویربرداری ام ار ای، بررسی مایع مغزی نخاعی و سرم، اطلاعات از تاریخچه بالینی وآزمایش ژنتیک نیز کمک می کند. با بهبودی کامل یا نسبی همراه است و احتمال ابتلا به ام اس در بیماران CIS سال های بعد از بیماری وجود دارد.نتیجه گیری : درمان های اصلاح کننده بیماری، توسعه از CIS به MS را به تاخیر می اندازد.تشخیص دقیق و زود هنگام بسیار مهم است و از ابتلا به MS جلوگیری میشود.علاوه بر این، درمان زودهنگام ممکن است در آینده ناتوانی ناشی از التهاب وآسیب بیشتر به سلول های عصبی، که گاهی اوقات ساکت هستند و را به حداقل برساند. همچنین باید ارتباط بین CIS و MSبه بیماران آموزش داده شود.

کلیدواژه ها:

سندرم جداشده بالینی ، بیماری دمیلینه کننده ، اسکلروز چندگانه ، CIS