رویکردهای فلسفی و نظام تعلیم و تربیت در ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش آموزش مجازی در دستیابی به هدف های تربیتی است که با توجه به تبیین مشترک فیلسوفان برجسته هستی درباره انسان و زندگی او استنتاج شده اند. روش پژوهش نیز تحلیل تطبیقی اندیشه فیلسوفان هستی است از رویکردهای پژوهش کیفی به شمار می رود. در این باره تربیت فراگیران همچون عضو سودمند جامعه هم به معنی آماده کردن آنها برای شغل و زندگی آینده است که آموزش مجازی در این زمینه فرصت های فراوان و مفیدی فراهم کرده است و هم به معنی بیدار کردن، نگهداری و پروردن سنت ها و فرهنگ تاریخ اصیل و مخصوص آن جامعه در فراگیران است که از راه زندگی روزانه، چگونگی سخن گفتن و برخوردهای اجتماعی مثل برخورد چهره به چهره با شخصیت انسانی معلم ممکن است.نتایج نشان داد که مبانی فلسفی آموزش از دور با توجه به فلسفه ساخت گرایی، کارکردهای مشخصی در عناصر چهارگانه یادگیرنده از دور، سازمان یاددهنده از دور، محتوای آموزش مجازی و در نهایت با محیط یادگیری و آموزش مجازی دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، رویکردهای فلسفی ، هدف های تربیت