ارائه روش ارزیابی عملکرد سیستمهای حمل و نقل همگانی از دیدگاه های عرضه وتقاضا (مطالعه موردی سیستم اتوبوس برقی تهران)

یکی از اجزای سیستم اتوبوسرانی شهر تهران، سیستم اتوبوس برقی است. این سیستم در پنج خط و در کنار شبکه اتوبوس های دیزلی شهر تهران به جابجایی مسافران درون شهر می پردازد. توجیه پذیری این سیستم به دلیل تاثیرات کمتر آن بر محیط زیست نسبت به اتوبوس های دیزلی است. در این مقاله هدف اشاره به رویکرد عرضه و تقاضا در ارزیابی عملکرد این سیستم به عنوان بخشی از سیستم اتوبوسرانی است. در همین راستا دو شاخص کارایی برای ارزیابی عملکرد سیستم اتوبوس برقی انتخاب گردیده اند. معرفی شاخص های استهلاک و مکانیکی سیستم با رویکرد عرضه و تقاضا و بررسی آنها برای اتوبوس برقی، نشان دهنده مکانیابی نامناسب و بارگذاری بیش از حد این سیستم در مقایسه با اتوبوس های دیزلی است. با توجه به سطح خدمت دهی اتوبوس برقی در شرایط کنونی، کاهش سرفاصله اتوبوس ها به منظور کاهش شاخص استهلاک، به عنوان یک راه حل در رسیدن به تعادل در اینشاخص مطرح گردیده است

کلیدواژه ها:

حمل و نقل عمومی ، تقاضا ، عرضه ، کارایی ، ارزیابی ، اتوبوس برقی