بررسی امکان برآورد بیوماس مراتع با استفاده از اطلاعات رقومی ماهواره ای لندست ۸

با توجه به محدودیت­هایی که در اندازه­گیری میدانی پوشش گیاهی وجود دارد؛ کاربرد شاخص­های گیاهی جهت برآورد بیوماس عرصه­های مرتعی با استفاده از داده­های ماهواره­ای در مطالعات مرتع می­تواند بسیار کاربردی باشد. در این راستا، لازم است شاخص­های گیاهی مناسب شناسایی گردند. هدف از این پژوهش بررسی امکان برآورد بیوماس مراتع با استفاده از شاخص­های گیاهی حاصل از اطلاعات رقومی ماهواره لندست ۸ و تعیین مناسب­ترین آنها در مناطق نیمه خشک شمال شرق کشور می­باشد. برای این منظور مقادیر متوسط شاخص­های گیاهی NDVI، TDVI، SAVI، ARVI، EVI، OSAVI، IPVI، GRVI و GNDVI درون هر واحد یک هکتاری از شبکه حوضه مورد مطالعه، محاسبه گردید. سپس، همبستگی این مقادیر با متوسط مقادیر اندازه­گیری شده میدانی این واحدها از طریق رگرسیون خطی مورد بررسی قرار گرفت و مدل رگرسیونی هر شاخص جهت برآرود بیوماس مشخص گردید. در نهایت، نتایج حاصل مورد اعتبارسنجی قرار گرفت و نقشه بیوماس عرصه برای هر شاخص تهیه شد. نتایج نشان داد تمامی شاخص­ها از همبستگی بالا و قابل قبولی با داده­های واقعی بیوماس برخوردار بودند. بر اساس نتایج اعتبارسنجی، شاخص گیاهی SAVI با ضریب تبیین ۷۹/۰ و مقدار ریشه میانگین مربعات خطای ۷۳/۱۴ درصد مناسب­ترین شاخص گیاهی جهت برآورد بیوماس در منطقه بود. این شاخص­ها با بکارگیری طول موج­های قرار گرفته در محدوده باند آبی، اثر ریزگردها را در محاسبات اصلاح نموده که باعث کاهش اثر اتمسفری شده و بهبود نتایج محاسبه شاخص NDVI را در پی دارد و می­توان آن را شاخص NDVI اصلاح شده نیز نامید. بر اساس نتایج بدست آمده، شاخص­های گیاهی که از نسبت­گیری باندهای مادون قرمز نزدیک و قرمز مرئی حاصل می­شوند، همبستگی بالایی با بیوماس دارند. به­طور کلی هرچه شاخص­های گیاهی از باندهای با طول موج کوتاه­تر استفاده کنند، در مناطق خشک و نیمه خشک که بیشتر تحت تاثیر ریزگردها می­باشند، دقت برآوردها کاهش می­یابد.