بررسی رعایت حق منظر شهری به عنوان نمادی از حق شهروندی در شهرسازی ایرانی -اسلامی

با تصویب منشور حقوق شهروندی ، مباحث مختلفی در رابطه با این موضوع وارد فضاهای دانشگاهی کشور از جمله موارد دیگر, ما می توانیم بر خلاف عقاید مشترکی که حقوق شهروندی و مفاهیم مرتبط را به عنوان موضوعی نوظهور معرفی می کند ، به موضوعات مربوط به حقوق شهروندی در برنامه ریزی شهری و معماری اشاره کنیم . , با تحقیقات دقیق تر در مورد ساختار شهر ایران-اسلامی ، می توان نظریه وجود حقوق شهروندی در این شهرها را مطرح کرد. هدف از این تحقیق بررسی راه حلهای اساسی برای ایجاد حقوق شهروندی در ساختار شهرهای ایران-اسلامی با توجه به شرایط زمان و مکان است , برای دستیابی به این هدف با استفاده از روش تحقیق تجزیه و تحلیل محتوا و استدلال منطقی ، نمونه ها و مبانی حقوق شهروندی مورد بررسی قرار می گیرد. براساس یافته های تحقیق ، به نظر می رسد که حقوق شهروندی سابقه طولانی در برنامه ریزی شهری ایران و اسلامی دارد, و مفاهیم آن به طرق مختلف و با توجه به شرایط زمان و مکان ، در محتوای شهر ایران-اسلامی پدید آمده است . یکی از راهکارهایی که برای تحقق حقوق شهروندان به کار رفته است ، توجه به حق چشم انداز شهری است , خواندن این حق توسط عناصر فیزیکی دیوار ، کف و سقف ( آسمان ) در فضای شهری انجام می شود, و می توان گفت فضای عمومی شهر با توجه به منظر شهری درک شده است ، و سپس خصوصیاتی مانند خوانایی منجر به ایجاد اجسام مختلف چشم انداز شهری شده است .

کلیدواژه ها:

حق شهروندی ، منظر شهری ، شهر ایرانی -اسلامی