شهرسازی مشارکتی و جایگاه مردم در برنامه ریزی شهری

در کشور ما مفهوم مشارکت پدیده ای تازه تلقی نمی شود و در قالب های سنتی خود نظیر همیاری و یاریگری سابقه ای طولانی در حیات اجتماعی مردم دارد. اما به نظر می رسد به موازات رشد شهرنشینی و به تبع آن تغییر الگوهای مشارکت ، لزوم بازنگری در الگوهای سنتی مشارکت بیش از پیش ضروری به نظر می رسد تا بتوان بر اساس آن زمینه های مشارکت گسترده و فراگیر شهروندان را در ابعاد گوناگون زندگی اجتماعی فراهم آورد. مردم، خود بهتر از هر کسی به احتیاجات خود برای ایجاد محیطی شاداب و پویا واقفند. بر همین اساس برای ایجاد و داشتن بسیاری از عناصر و عوامل سرزندگی در محله ها، تصمیم گیری و مشارکت مردم در تحقق این امر بسیار موثر می باشد. هدف تحقیق حاضر بررسی شهرسازی مشارکتی و جایگاه مردم در برنامه ریزی شهری می باشد. تحقیق حاضر مروری بوده و نتایج حاصل از آن بیانگر آن است که آنچه در برای اجرایی شدن شهرسازی مشارکتی در واحد محله اهمیت دارد، تعیین ساز و کارهای مناسب و چارچوب قانونی لازم برای ارتباط و تعامل مدیریت شهری و مردم با یکدیگر برای تحقق سرزندگی در محلات شهری می باشد. فعالیت ها، زمانهای استفاده از فضا و گروههای مخاطب فضا هرچه بیشتر بالا ببریم تنوع در کاربری ها و فعالیت ها و ساعات زنده بودن فضا و طولانی بودن آن متضمن حضور و فعالیت گروهای اجتماعی متنوع، گروههای سنی متفاوت و اقشار مختلف است و شرط لازم برای بوجود آمدن این تنوع احساس امنیت و ایمنی مناسب در فضاهای محلی است .

کلیدواژه ها:

شهرسازی مشارکتی ، جایگاه مردم ، برنامه ریزی شهری ، احساس امنیت .