بررسی و اولویت بندی اجرای پلهای هوایی عابر پیاده با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)(نمونه موردی : مکان یابی و اولویت بندی پل های هوایی عابر پیاده در مناطق مختلف شهر شیراز)

یکی از اساسی ترین سرفصل های برنامه ها و اقدامات ایمنی غالب کشورهای دنیا مساله ایمنی استفاده کنندگان آسیب پذیر جاده ای و پیشگیری از تلفات و جراحات وارده به آنها در حوادث رانندگی بوده و نهادهای بین المللی نظیر سازمان بهداشت جهانی ، بانک جهانی ، کمیسیون اسکاپ و... بر این موضوع بسیار تاکید نموده اندکه ضرورت توجه به ارتقای ایمنی عابران پیاده و انجام اقدامات مناسب براساس برنامه های عملیاتی سنجیده اجتناب ناپذیر می باشد. این در شرایطی است که وضعیت جراحات و تلفات این گروه از کاربران حمل و نقل در ایران نه تنها در مناطق و معابر شهری بلکه در شبکه جاده ای نیز بسیار چشمگیر است ، به طوری که سالیانه بالغ بر ۲۰۰۰ نفر از تلفات راه های برون شهری و روستایی متعلق به عابران پیاده می باشد.برخی عوامل نظیر شمار افرادی که از زیر پلهای هوایی و عرض خیابان عبور می کنند ، عدم تمایل عابران به استفاده از این تسهیلات بدلیل مشقت تردد از پلکان و رس یدن سریعتر به مقصد ، کم بودن نسبت حجم عابران پیاده گذرنده از پل عابر ، تعداد تصادفات معبر ، وجود مراکز آموزشی ، درمانی و... اهمیت مکانیابی دقیق ، امکان سنجی و اولویت بندی اجرای پل های هوایی عابر پیاده توسط دستندرکاران را پررنگ تر جلوه می دهد. در این مقاله سعی شده است با تکیه بر عواملی همانند حجم و سرعت وسایل نقلیه عبوری ، حجم عابرین پیاده ، عرض معبر ، سرعت ۸۵ درصد وسایل نقلیه ، وجود ایستگاه های حمل و نقل عمومی ، فاصله از تقاطع ایمن جهت عبور عرضی عابران پیاده ، تعداد تصادفات جرحی و فوتی ، وجود کاربری های خاص و مراکز آموزشی بهداشتی درمانی ، نوع طراحی سازه و معماری پل های عابر ، هزینه های اجرا ، منظر شهری و ... با امتیاز دهی به گزینه های مد نظر به صورت ارائه پرسشنامه و نظرخواهی تعدادی از کارشناسان و نخبگان ترافیکی ، در قالب روش تحلیل سلسله مراتبی AHP ، اولویت اجرای تعدادی از پلهای عابر پیاده شهر شیراز بعنوان مطالعه موردی امکان سنجی گردد.

کلیدواژه ها:

گذرگاه عابر پیاده ، مکانیابی ، توپوگرافی ، روش تحلیل سلسه مراتبی