بررسی نقش ترغیب احساسی بر خودکارآمدی و نگرش کارآفرینانه دانشجویان علوم ورزشی (یک مطالعه تجربی)

هدف: پژوهش حاضر با هدف نقش ترغیب احساسی بر خودکارآمدی و نگرش کارآفرینانه دانشجویان علوم ورزشی (یک مطالعه تجربی)، به انجام رسید.روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع تحقیقات نیمه تجربی و کاربردی است و در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون انجام گرفت. جامعه پژوهش را دانشجویان تحصیلات تکمیلی و کارشناسی علوم ورزشی دانشگاه های شهر مشهد تشکیل می دهند که با توجه به پروتکل اجرای تحقیق ۱۵۰ نفر به صورت تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات ابتدا نمونه ها در سه گروه مجازی ۵۰ نفره (تلگرام) با عناوین ترغیب مثبت، منفی و کنترل طبقه بندی شدند؛ و پرسشنامه ای آنلاین شامل سوالات جمعیت شناختی، پرسش نامه خودکارآمدی کارآفرینانه دی نابل و همکاران (۱۹۹۹)، پرسش نامه نگرش به کارآفرینی کریمی و همکاران (۱۳۹۱)، در زمان پیش آزمون و پس آزمون در اختیار نمونه ها قرار گرفت. سپس پیام های ترغیبی مثبت و منفی به مدت یک ماه در گروه ها ارسال شد. در ادامه به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، چولگی و کشیدگی) و استنباطی (آزمون تی و لوین) در نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد.یافته ها: یافته های به دست آمده نشان می دهد ترغیب احساسی مثبت بر خود کارآمدی و تغییر نگرش نسبت به کارآفرینی دانشجویان علوم ورزشی تاثیر مثبت و معناداری دارد. همچنین ترغیب احساسی منفی بر نگرش کارآفرینی دانشجویان تاثیری نداشته است اما در رابطه با متغیر خود کارآمدی تاثیر معناداری را نشان می دهد.نتیجه گیری: اگر فرد نسبت به کارآفرینی با عوامل مختلف ترغیب شود می توان امیدوار بود باور و خودکارآمدی وی تقویت شده و نگرشش نسبت به کارآفرینی در راستای مثبت تغییر کند؛ زیرا همان طور که نتایج نشان می دهد احساسات فرد می تواند در این مسیر موثر واقع شود. از این رو پیشنهاد می شود در جهت مقابله با پدیده بیکاری دانشجویان، ترغیب های مثبت در محیط آموزشی بکار گرفته شود تا شاهد تعدیل بیکاری این قشر از جامعه در آینده باشیم.

کلیدواژه ها:

ترغیب احساسی ، خودکارآمدی ، نگرش ، کارآفرینی ورزشی