بررسی روابط انسجام کارکردی و ارزشی و ساختار خانواده از منظر فرزندان ازدواج کرده تهرانی

انسجام خانوادگی بهعنوان مفهومی که نشاندهنده رابطه میان والدین و فرزندانی است که خانه پدری خود را پس از ازدواج ترک کردهاند، توسط بنگستون و رابرت، در رد نظریه فروپاشی خانواده هسته ای، مطرح شد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر متغیرهای ساختاری بر دو بعد انسجام (ارزشی و کارکردی) در این نظریه است. با روش نمونه گیری خوشهای، ۲۵۶ نفر از فرزندان ازدواجکرده سه منطقه شهر تهران که حداقل یکی از والدین آنها در قید حیات بودند، انتخاب و تحقیق به روش پیمایش به اجرا درآمد. نتایج نشان میدهد اگرچه میزان انسجام ارزشی و کارکردی در خانواده های تهرانی در حدمتوسط است، ولی با شرایط بحرانی فاصله دارد. بهعلاوه، این مقادیر نشان میدهد که جامعه ما با وضعیت معمول خود که در آن حمایت های متقابل خانوادگی بسیار بالاست، تفاوت زیادی کرده است. همچنین، روابط دومتغیره حاکی از آن است که از میان مولفه های ساختار خانوادگی که متغیر مستقل تحقیق محسوب میشوند، فقط متغیر برخورداری والدینی با انواع انسجام ارزشی و کارکردی رابطه معناداری برقرار کرده است. روابط همبستگی موجود نشانگر آن است که پسران نسبت به دختران کمتر حمایت والدین را دریافت میکنند، ولی در حمایت از والدین و انسجام ارزشی یا باور به مسئولیت ها و وظایف، تفاوت معناداری با دختران ندارند. همچنین، براساس مدلرگرسیونی، ۴,۲۵ درصد واریانس متغیر انسجام کارکردی مادران، ۴,۱۱ درصد تغییرات انسجام کارکردی پدران، ۲,۱۱درصد تغییرات متغیر انسجام کارکردی فرزندان ازدواجکرده و ۴,۵۵ درصد واریانس متغیر انسجام ارزشی، توسط مولفه های ساختار خانواده تبیین شدهاند. درنهایت، تحلیل مسیر متغیرهای وابسته نشان میدهد که ضرایب تاثیر غیرمستقیم متغیرهای ساختاری بسیار ضعیف است.

کلیدواژه ها:

انسجام خانوادگی ، انسجام کارکردی مادران و پدران ، انسجام کارکردی فرزندان ازدواجکرده ، انسجام ارزشی ، ساختار خانواده