تبیین نقش مکان سازی در احیا روابط اجتماعی محلات شهری معاصر(نمونه موردی: محلات منتخب شهر تبریز)

مقدمه: از آنجایی که ضعف روابط اجتماعی در محلات می­تواند سبب مشکلاتی از قبیل کم رنگ شده حس تعلق به مکان، روحیه جمعی و ...شود، به منظور بهبود این شرایط، ایجاد بستر و مکان مناسب برای رویارویی افراد محله و برقراری تعاملات اجتماعی و مشارکت آن­ها در برنامه­های مربوط به محله، امری ضروری می­ باشد. رویکرد مکان­سازی، در طی دهه های اخیر با هدف خلق و تبدیل فضا به مکان­های اجتماعی به وجود آمده است.داده و روش: مقاله حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی- تحلیلی می ­باشد. در این پژوهش سعی شده است جهت بررسی مفهوم مکان­سازی در احیا روابط اجتماعی محلات شهری، محلات عباسی، منصور، ماندانا، پرواز و فردوس به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب شود. در این مقاله و در بخش تحلیل داده ­ها، محلات شهری منتخب براساس آزمون­ های آماری رگرسیون، اسپیرمن ، فریدمن و آنوا ارزیابی گردید.یافته ها: یافته ­های پژوهش حاکی از این است که بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعات آماری، ابعاد کالبدی، ابعاد اجتماعی، ابعاد مدیریتی- سیاست­گذاری، ابعاد ادراکی- معنایی و ابعاد اقتصادی دارای ارتباط معنادار با تبیین مفهوم مکان­ سازی در احیا روابط اجتماعی  از دیدگاه شهروندان هستند و بعد کالبدی و اجتماعی بیشترین میزان اثرگذاری را بر میزان تبیین مفهوم مکان سازی در احیا روابط اجتماعی در فضاهای شهری منتخب ایفا می­کند.نتیجه گیری: مجموع نتایج حاصل از این پژوهش از یک سو چارچوب لازم جهت بررسی علمی و منطقی مفهوم مکان­ سازی در محلات شهری را فراهم آورده و از سوی دیگر زمینه اقدامات آینده در راستای احیا روابط اجتماعی در سطح محلات شهری را فراهم آورد. سنجش مدل پژوهش در محلات شهری بیشتر و دیگر شهرهای ایران می تواند درک عمیق تری از مکانیسم تبیین مفهوم مکان سازی در احیا روابط اجتماعی محلات شهری را فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مکان سازی ، روابط اجتماعی ، محله ، محلات شهری ، شهر تبریز