مفاهیم و روش های آموزش مبتنی بر بازی

یادگیری مبتنی بر بازی یک روش آموزشی است که از قدرت بازی ها برای تعریف و پشتیبانی از نتایج یادگیری استفاده می کند. در این روش از طریق بازی های آموزشی که دارای عناصری مانند تعامل، پاداش های فوری و رقابت سالم هستند، به آموزش فراگیران پرداخته می شود. در دنیایی که به طور فزاینده ای پر از فناوری می شود، آموزش مبتنی بر بازی همه چیز را یک قدم جلوتر می برد و از فناوری برای کمک به یادگیری مبتنی بر بازی استفاده می کند. در این روش معلمان دانش آموزان را با مفاهیم جدید آشنا می کنند و به آنها نشان می دهند که چگونه کار می کنند. سپس دانش آموزان این مفاهیم را از طریق بازی های دیجیتال تمرین می کنند. یادگیری مبتنی بر بازی، روشی است که در آن، اصول بازی و ویژگی ها، درون فعالیت های یادگیری قرار می گیرند. اجزای این روش یادگیری شامل سیستم های پاسخ دهی و امتیازدهی می باشند. این نوع بازی ها جهت تقویت انگیزه دانش آموزان به یادگیری استفاده می شوند؛ علاوه بر این، قدرت تفکر و مهارت های حل مسئله را نیز تقویت می کنند. نمونه های دیجیتال و غیر دیجیتال زیادی از این تکنیک وجود دارد که هدف همه آنها، ایجاد یک محیط شبیه سازی شده جهت یادگیری مستقیم دانش آموزان است. برای رشد توانایی های شناختی، اجتماعی، جسمی، روانی، اخلاقی و زبانی فراگیران، بازی های آموزشی بستری بسیار مناسب و مهم هستند. فعالیت های موجود در بازی باید طوری طراحی شوند که ایده های جدیدی را در مورد پیامدهای اخلاقی و اجتماعی کار علمی به دانش آموزان ارائه کنند. این پژوهش با هدف تبیین مبانی نظری آموزش مبتنی بر بازی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

شیوه های نوین یادگیری ، بازی های آموزشی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، آموزش علوم