بررسی تحولات مهدویت در دوره ی اول انقلاب (سال های ۱۳۷۴ - ۱۳۵۷)

انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ به رهبری امام خمینی (ره) به پیروزی رسید این اتفاق موجب تحولات گسترده ای در سطح کشور و حتی جهان اسلام شد؛ یکی از این تحولات تبدیل نظام شاهنشاهی به حکومت دینی مبتنی بر مهدویت بود که نقش زمینه ای در حکومت جهانی امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) داشت، امام خمینی به عنوان جانشین حضرت حجت زمام امور را در دست گرفتند و به ترویج اسلام ناب محمدی پرداختند، ایشان با ارائه ی نظریه ی ولایت مطلقه ی فقیه به دیگران گوشزد کردند که ولی فقیه قائم مقام امام معصوم است و تمام شئون حکومتی و وظایف امام معصوم برای ایشان ثابت است ؛ همین امر موجب توجه بیشتر مردم به امام دوازدهم شد براین اساس در دوره ی نخست انقلاب (۱۳۷۴ - ۱۳۵۷) نظام مهدوی رشد کرد و مسجد جمکران که تا قبل از آن یک مسجد ساده و کوچک در حاشیه ی قم بود توسعه یافت و به محل تردد دوستداران حضرت حجت تبدیل شد. در دوره ی دوم انقلاب (۱۳۸۶ - ۱۳۷۴) با گسترش وسایل انتقال نظام مهدوی چون وسایل مکتوب، رسانه ای و ... و نیز افزایش عوامل نظام انسانی مهدوی و هم چنین افزایش حس آخرالزمان انگاری عصر حاضر و استفاده از استراتژی انتظار در بحران هایی که انقلاب با آن مواجه بود نظام معنایی مهدوی گسترش یافت این تحقیق به بررسی نقش انقلاب ایران در گسترش مهدویت پرداخته و تحولات مهدویت را در سال های ۱۳۸۶ – ۱۳۵۷ بررسی کرده است تحولاتی که در طی این سال ها منجر به افزایش مهدی باوری و صدور آن شده است.

کلیدواژه ها:

انقلاب ، مهدویت ، انتظار ، امام خمینی ، ولایت فقیه.