مهدویت از دیدگاه امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری (مدظله العالی)
محل انتشار: اولین همایش ملی مهدویت و آینده پژوهی
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 300
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCMFR01_037
تاریخ نمایه سازی: 19 فروردین 1402
چکیده مقاله:
از دید عرفانی، امام خمینی (ره) حضرت صاحب الزمان را انسان کامل، صاحب ولایت مطلقه الهی و ختم ولایت، حجت حق و خلیفه او بر روی زمین می داند که همان نور واحد محمدی آفریده شده و براساس اراده ی خدا صاحب کمالات فراوان، به ویژه قدرت تصرف و تدبیر در امور جهان و انسان ها می باشد. از دید سیاسی و نیز دینی، حضرت صاحب به واسطه ی مقامات دینی خود، دارای وظیفه تداوم رسالت انبیا تشکیل حکومت جهانی برای اجرای عدالت جهانی و ریشه کنی ظلم و به حاکمیت رساندن مستضعفین در روی جهان می باشد، که این امر اهمیت سیاسی عدالت گستری و تحقق حاکمیت عدل واقعی را نشان می دهد. امام خمینی (ره) در جنبه سیاسی، ضمن اینکه خود را یک منتظر و پیرو واقعی حضرت صاحب می داند با تلقی منحرفانه درباره ی انتظار به شدت مخالفت می کند، عمده این تلقی ها مخالف مبارزه با ظلم و ستم در زمان غیبت و طرفداری سکوت و حتی کمک به گسترش ظلم هستند. امام خمینی (ره) ضمن رد اثبات بطلان آنها، تلاش برای تشکیل حکومت در زمان غیبت را ضروری عقل و حتی شرع اسلامی می داند. مهدویت از دیدگاه مقام معظم رهبری از اصول معارف دینی است که جزو مسلمات است و مخصوص شیعه نیست همه ی مذاهب اسلام آن را قبول دارند. منتها شیعه از این امتیاز برخوردار است که مسئله ی مهدویت مسئله ای مبهم نیست، مصداق واضحی دارد و جزئیات آن برای ما روشن است. از دیدگاه ایشان مفهوم انتظار باعث حرکت جامعه به سوی جامعه ای مطلوب است و از جمله پیامدهای انتظار این است که باعث دمیدن نور امید در کالبد بشر و ایجاد کننده ی حس تکلیف، اکتفا نکردن به پیشرفت هاست. از نظر مقام معظم رهبری یک جامعه مهدوی عدالت را بزرگترین خواسته خود می داند و اینکه حکومت آینده مردمی باشد و خیر و نیکی در آن جامعه عمومیت پیدا کند و سطح اندیشه انسانی آن ارتقاء و پیشرفت داشته باشد. و از نظر ایشان مبحث مهدویت دارای آسیب هایی چون ذهنیت غلط از مهدویت، کارهای عامیانه و جاهلانه خرافه گرایی و تلاش دشمنان باید مورد بررسی قرار گیرد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
راضیه رحمی فرد
لیسانس، سطح دو. حوزه علمیه خواهران حضرت زینب کبری (س)، شهرستان هرسین.