بررسی اصل نسبی بودن قراردادها و تعهد به نفع شخص ثالث در حقوق مدنی

یکی از نتایج مهم اصل حاکمیت اراده، قاعده نسبی بودن قراردادهاست که به موجب آن قرارداد فقط نسبتبه دو طرف و قائم مقام قانونی آنها موثر است و نسبت به اشخاص ثالث هیچ حق یا دینی ایجاد نمی کند و این امر در قانون مدنی نیز به صراحت مورد اشاره قرار گرفته است. اما بر قاعده نسبی بودن قراردادها، استثنایی با عنوان تعهد به نفع شخص ثالث وجود دارد که این امر با مسئله عدم ولایت در فقه نیز هماهنگی ندارد. بنابراین پژوهش حاضر با استناد به مطالعات صورت گرفته در این زمینه و نیز تحلیل قانون مدنی بدین نتیجه می رسد که؛ تعهد به نفع شخص ثالث دارای ماهیتی مستقل بوده و شرایط و احکام خاص خود را دارد.

کلیدواژه ها:

اصل نسبی بودن ، تعهد به نفع شخص ثالث ، قانون مدنی ، اصل آزادی قراردادها