بررسی حل اختلاف در قراردادهای ای پی سی با موضوع امور زیربنایی

موفقیت و پیشرفت اجتماع بشری به وجود زیرساختار فیزیکی (عینی یا مادی) برای توزیع منابع و خدمات ضروری بین عامه مردم بستگی دارد. کیفیت و کارایی این پروژه های زیربنایی بر کیفیت زندگی و سلامت سیستم اجتماعی و تداوم فعالیتهایتجاری و اقتصادی مردم موثر است. درواقع میتوان گفت، قدرت اقتصاد ملی بازتابی از توانایی و موجودی زیرساختار آن است.»قراردادهای ای پی سی« که از آنها تحت عنوان »قراردادهای ساخت یا کلیددردست« نیز یاد میشود، از قراردادهای شایع جهان امروز در زمینه انجام امور زیربنایی میباشند، و علیرغم اینکه در زمره پدیده های نوین و نوظهور در ایران به حسابمیآیند لکن استفاده از آنها در پروژه های مهم و بزرگ عمرانی به نحو چشمگیری در حال افزایش است. با این وجود تاکنونقوانین مخصوصی در این زمینه تدوین نشده و زوایای مختلف این قراردادهای بررسی نشده است. از جمله مسایل مهمی که باید به آن پرداخته شود، شیوه های حل و فصل اختلافات میباشد که باتوجه به اهمیت زمان و مبلغ در این پروژه ها، بکار بستن راهکارهای مناسب درجهت رفع هرچه بهتر و سریعتر اختلاف، امری ضروری میباشد. در این زمینه باید گفت، شیوه های غیرقضایی حل اختلاف ازقبیل مذاکره، سازش و داوری، بسیار کارآمدتر از روش قضایی و مراجعه به دادگاه خواهد بود. با این وجود، شناسایی و تبیین روشهای جدید که بتواند با مقتضیات ایندسته از قراردادها سازگار باشد، امکان روی آوردن هرچهبیشتر به این شیوه را افزایش میدهد.

کلیدواژه ها:

حل اختلاف ، قرارداد ، ای پی سی ، فیدیک ، امور زیربنایی