بررسی روابط ایران و رژیم صهیونیستی و مکانیسم های دفاعی آنان

اتحاد اعراب و رژیم صهیونیستی علیه ایران موسوم به ائتلاف رژیم صهیونیستیی سنی، با هدف پاسداری از منافع امنیتی متقابل رژیم صهیونیستی و کشورهای عرب سنی در منطقه خاورمیانه، در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی با بالا گرفتن منازعات با ایران و نیز کمرنگ شدن مسئله فلسطین پایه گذاری شد. اعضای شورای همکاری خلیج فارس از سال ۲۰۱۶، سیاست همکاری امنیتی و اقتصادی با رژیم صهیونیستی را دنبال می کنند و در اجلاس » ۲۰۱۹ورشو« پوشش خبری گسترده ای از سوی رسانه ها در این مورد انجام شد. این ائتلاف در نوامبر سال ۲۰۱۷ با عضوگیری از خارج شورا و دوستانه تر شدن روابط رژیم صهیونیستی و اعراب، پررنگ تر شد، با استفاده از منابع کتابخانه ای و بر اساس روش تحلیل تاریخی، به راستی آزمایی آن می پردازیم، یافته ها حاکی از آن است که با توجه به ظهور ناگهانی متغیرهای مستقل در نظام بین الملل، همانند اپیدمی کووید ۱۹ و خروج آمریکا از منطقه و به تبع آن تحول اساسی معادلات سیاسی به ویژه در خاورمیانه، دو احتمال را می توان نتیجه گرفت: (۱ با خروج نظامی آمریکا از منطقه و ضعف اقتصادی کشورها به واسطه همه گیری کرونا، ورود به جنگ، بر مبنای محاسبات توازن منافع، منتفی است. (۲ بیشتر شدن فضای تنفس خاورمیانه (به تبع خروج آمریکا الزام به معنای امنیت بیشتر برای منطقه نیست و در صورت ادامه اختلافات منطقه ای، احتمال تشدید رقابت ها برای جبران خط ژئوپلیتیکی آمریکا و صف آرایی های جدید وجود خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

ایران ، رژیم صهیونیستی ، زمینه های تقابل ، مکانیسم های تقابل