اثرات آنتی ژنوتوکسیتی آویشن شیرازی بر آسیب DNA ناشی از H۲O۲ در لنفوسیت های انسانی با استفاده از روش کامت
محل انتشار: فصلنامه سلامت و محیط زیست، دوره: 15، شماره: 4
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 221
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJHE-15-4_010
تاریخ نمایه سازی: 16 فروردین 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثرات محافظتی عصاره های آبی و اتانولی آویشن شیرازی (Zataria multiflora Boiss) بر آسیب DNA لنفوسیت های انسان با استفاده از روش کامت، انجام شد.
روش بررسی: لنفوسیت های خون محیطی از ۱۶ داوطلب سالم جدا شد. سلول ها ابتدا با ۱۰۰ میکرومولار H۲O۲ و نیز عصاره های آبی و الکلی برگ آویشن با غلظت mg/mL ۲/۵ بطور جداگانه تیمار شدند. نهایتا سلول ها در ترکیبی از H۲O۲ جهت ایجاد آسیب DNA با عصاره آبی و الکلی در دمای C۰ ۴ به مدت min ۳۰، انکوبه شدند. میزان مهاجرت DNA در سلول ها با استفاده از روش کامت اندازه گیری گردید و آسیب DNA به صورت سه شاخص: طول دنباله، درصد DNA در دنباله و اندازه حرکت دنباله بیان شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که آسیب DNAلنفوسیت های در معرض عصاره اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی کمتر از لنفوسیت های تیمار شده با H۲O۲ بود. علاوه بر این، طول دم (µm) ۱/۶۲±۵/۴۸ در مقابل ۶/۹۰±۲۲/۸۲، درصد DNA در دم ۱/۵۵±۴/۵۶ در مقابل ۴/۵۵±۱۶/۰۰، و اندازه حرکت دم (µm) ۰/۱۱±۰/۲۸ در مقابل ۰/۸۳±۲/۳۳ بود (۰/۰۰۱ p <).
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که عصاره های آبی و اتانولی آویشن شیرازی به طور قابل توجهی قادر به حذف رادیکال های DPPH از طریق مکانیسم احتمالی فعالیت مهار رادیکال هستند. در نتیجه، عصاره اتانولی اثر بهتری نسبت به عصاره آبی آویشن شیرازی در جلوگیری از آسیب اکسیداتیو DNA به لنفوسیت های انسانی داشت.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
نبی شریعتی فر
Department of Environmental Health Engineering, School of Public Health, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
جعفر حاجوی
Department of Microbiology, Faculty of Medicine, Infectious Diseases Research Center, Gonabad University of Medical Science, Gonabad, Iran
سید حسین ابطحی ایوری
Department of Medical Sciences of Laboratory, Infectious Diseases Research Center, Faculty of Para-Medicine, Gonabad University of Medical Sciences, Gonabad, Iran
مجتبی کیان مهر
Department of Medical Physics, Faculty of Medicine, Gonabad University of Medical Sciences, Gonabad, Iran
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :