شناسایی و اولویت بندی تاکتیک های عملیات روانی به کاررفته توسط جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس

بسیاری از صاحب نظران و راهبرد پردازان جنگ، عملیات روانی را خطرناک ترین نوع جنگ انگاشته اند؛ زیرا دشمن برای تضعیف روحیه مردم و تسلیم و شکست نیروهای رزمنده، عقاید، احساسات و تمایلات آنان را نشانه می گیرد. در سال ۱۳۵۹ ارتش عراق با هدف زمینه سازی برای شکست نظام نوپای ج.ا.ایران به کشور ما حمله کرد؛ اما درایت و قدرت رهبری امام خمینی (ره) با تقویت ایمان و افزایش روحیه شهادت طلبی و ازجان گذشتگی در رزمندگان نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه، بسیج و همه آحاد ملت بزرگ ایران مانع از این شکست شد. بدون شک ابعاد روانی این جنگ مانند سایر ابعاد آن حائز اهمیت است که باید مورد بررسی قرار گیرد. شناسایی و اولویت بندی تاکتیک های عملیات روانی به کاررفته توسط جمهوری اسلامی ایران در دوران دفاع مقدس هدف این تحقیق است. این پژوهش آمیخته و از حیث هدف، کاربردی و به صورت موردی در حوزه دفاع مقدس انجام شده است. جامعه آماری آن، کلیه فرماندهان و مدیران دوران دفاع مقدس می باشد که در حوزه عملیات روانی و تبلیغات جنگ فعالیت داشته و به صورت گلوله برفی، تعداد ۲۱ نفر از خبرگان، به عنوان نمونه انتخاب شدند. در همین رابطه پرسش نامه های مربوطه بین جامعه آماری به صورت تمام شمار توزیع و با استفاده رویکرد دلفی فازی، ۱۲ مولفه شناسایی و اولویت بندی شدند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که تاکتیک «تشجیع»، «ارعاب» و «شایعه» از اهمیت و اولویت بالاتری نسبت به سایر عوامل برخودار بوده و به عنوان مهم ترین تاکتیک های عملیات روانی به کاررفته توسط ج.ا.ایران در دوران دفاع مقدس شناسایی شدند و رتبه بندی گردیدند.

کلیدواژه ها:

عملیات روانی ، تاکتیک های عملیات روانی ، جمهوری اسلامی ایران ، دفاع مقدس