ارزیابی شرایط طراحی مراکز هم اندیشی انسان معاصر

حریم خصوصی انسان معاصر در فضا و محیط پیرامون خود و تعیین روابط آنها بر اساس درک قلمروهای انسانی، یکی از موضوعات موردبحث در جوامع امروزی محسوب میشود. انسان در هر فضایی دارای حریم شخصی می باشد که با توجه به این قضیه فضای مطلوب برای انسان در حریم های فردی با ارتقاء محیط نسبت به ایجاد فضاهای امن و حس خلوت در عین جمعی بودن کالبد، ضرورت مورد توجه این تحقیق به شمار می آید. فضای جمعی و انعطاف پذیر به جز جوانب فیزیکی و کالبدی, نوعی فضای ادراکی و نمادین است که با خصلتی نظام مند و ماهیتی مرکب، با زمان اجتماعی و فرهنگ جامعه، پیوندی ناگسستنی دارد. بدلیل نقش بسیار مهم وجود فضاهای جمعی در جذب مردم، فرصت تعاملات اجتماعی و بوجود آمدن خاطره جمعی مشترک ، باعث ایجاد حس تعلق افراد به فضا و محیط می گردد. در این پژوهش، نحوه خلق فضای هم اندیشی نسل ها در دنیای معاصر با رویکرد انعطاف پذیری فضا و تعمق در فرهنگ و ارزش های جامعه بررسی شده است. در مقاله حاضر، با ارائه رویکردی نو و آینده نگری در ابعاد معمارانه براساس شناخت ظرفیت های فضای انعطاف پذیر، معیارهایی در طراحی فضایی آرامش بخش ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

انسان معاصر ، فضای هم اندیشی جمعی و انعطاف پذیر ، تعاملات اجتماعی